پاسخ اجمالی:
گرچه خروج از مسجد براي معتكف روا نيست؛ ولي براي شركت در نماز جمعه و يا انجام كارهاي ضروري ميتوان از مسجد خارج شد. حل مشكلات نظام اسلامي و رفع نياز نيازمندان در جامعه اسلامي چنان مهمّ است كه براي حلّ گره و رفع مشكل يك مسلمان به معتكف اجازه داده شده همچنان كه در حال اعتكاف است، از مسجد بيرون آيد، مشكل را حل كند و دوباره به جاي خود برگردد كه آن هم ادامه همين عبادت به حساب مي آيد نه بيگانه و جداي از آن.
پاسخ تفصیلی:
گرچه خروج از مسجد براي معتكف روا نيست؛ ولي براي شركت در نماز جمعه و يا انجام كارهاي ضروري ميتوان از مسجد خارج شد. چنانكه حل مشكلات نظام اسلامي و رفع نياز نيازمندان در جامعه اسلامي چنان مهمّ است كه براي حلّ گره و مشكل يك مسلمان به معتكف اجازه داده شده همچنان كه در حال اعتكاف است، از مسجد بيرون آيد، مشكل نظام و مردم را حل كند و دوباره به جاي خود برگردد كه آن هم ادامه همين عبادت به حساب مي آيد نه بيگانه و جداي از آن؛ چون ارزش اعتكاف به عبادت بودن آن است؛ همان طور كه وقوف در منا و مشعر و عرفه، عبادت است.
ميمون بن مهران مي گويد: «من در پيشگاه امام حسن مجتبي(عليه السلام) مشرّف بودم، در حالي كه ايشان معتكف بودند. مردي به محضرشان شرفياب شد و عرض كرد: مقروض هستم، كسي كه از من طلب دارد، مطالبه كرده و چون قدرت پرداخت ندارم، مي خواهد مرا به زندان بيفكند. امام حسن(عليه السلام) فرمود: پولي ندارم كه دِين شما را ادا كنم. آن شخص به امام(عليه السلام) عرض كرد: شما اگر بياييد با طلبكار صحبت كنيد، ممكن است به پاس حرمت شما مرا به زندان نبرد».
ابن مهران در ادامه مي گويد: «ديدم حضرت آماده شد كه كفش بپوشد و از مسجد خارج شود. عرض كردم: آيا فراموش كرده ايد كه در حال اعتكاف هستيد و معتكف نبايد در حال اعتكاف از مسجد خارج شود؟ امام حسن(عليه السلام) فرمود: فراموش نكرده ام؛ ولي پدرم از جدّم رسول اكرم(صلي الله عليه و آله و سلم) نقل كرد كه اگر كسي گره اي از كار مسلمين يا شخص مؤمني بگشايد و حاجت او را برآورده سازد، مانند آن است كه نُه هزار سال خداوند را عبادت كرده، روزها را به روزه و شبها را به شب زنده داري سپري كرده باشد».(1)
همچنین در روايتي ديگر از امام صادق(عليه السلام) آمده است كه تلاش براي رفع حاجت برادر مسلمان، پاداش يك حج و يك عمره و دو ماه اعتكاف در مسجدالحرام را دارد.(2)،(3)
ميمون بن مهران مي گويد: «من در پيشگاه امام حسن مجتبي(عليه السلام) مشرّف بودم، در حالي كه ايشان معتكف بودند. مردي به محضرشان شرفياب شد و عرض كرد: مقروض هستم، كسي كه از من طلب دارد، مطالبه كرده و چون قدرت پرداخت ندارم، مي خواهد مرا به زندان بيفكند. امام حسن(عليه السلام) فرمود: پولي ندارم كه دِين شما را ادا كنم. آن شخص به امام(عليه السلام) عرض كرد: شما اگر بياييد با طلبكار صحبت كنيد، ممكن است به پاس حرمت شما مرا به زندان نبرد».
ابن مهران در ادامه مي گويد: «ديدم حضرت آماده شد كه كفش بپوشد و از مسجد خارج شود. عرض كردم: آيا فراموش كرده ايد كه در حال اعتكاف هستيد و معتكف نبايد در حال اعتكاف از مسجد خارج شود؟ امام حسن(عليه السلام) فرمود: فراموش نكرده ام؛ ولي پدرم از جدّم رسول اكرم(صلي الله عليه و آله و سلم) نقل كرد كه اگر كسي گره اي از كار مسلمين يا شخص مؤمني بگشايد و حاجت او را برآورده سازد، مانند آن است كه نُه هزار سال خداوند را عبادت كرده، روزها را به روزه و شبها را به شب زنده داري سپري كرده باشد».(1)
همچنین در روايتي ديگر از امام صادق(عليه السلام) آمده است كه تلاش براي رفع حاجت برادر مسلمان، پاداش يك حج و يك عمره و دو ماه اعتكاف در مسجدالحرام را دارد.(2)،(3)
تا کنون هیچ نظری برای این مطلب درج نشده است.