آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

هر يك از نمازها برای خود مزيتي دارند لکن در بين نمازها نماز ظهر خصوصيتي ويژه دارد. روايات، صلات وسطي را به نماز ظهر تفسير كرده ‏اند كه اولين نماز پيامبر(ص) بود. وقتي آفتاب از دايره نصف‏ النهار زايل شد و ظهر فرا رسيد، نگذاريد نماز ظهر شما به تأخير افتد. چون هنگام زوال ظهر، درهاي رحمت باز است. از خدا رحمت را مسئلت كنيد و همه را دعا كنيد. از رسول خدا(ص) نقل شده: «هنگام ظهر درهاي رحمت باز است، درهاي بهشت باز است و دعاها هم مستجاب مي شود. خوشا به حال كسي كه هنگام زوال، عمل صالحي از او به آسمان رفعت يابد».

هر يك از نمازها مزيتي دارند ولی در بين نمازها، نماز ظهر خصوصيتي ويژه دارد. قرآن مي فرمايد: «حافِظُوا عَلَي الصَّلَواتِ وَ الصَّلاةِ الْوُسْطي‏»(1) روايات، صلات وسطي را به نماز ظهر تفسير كرده ‏اند كه اولين نماز رسول الله(صلي الله عليه و آله و سلم) بود.(2) فرموده ‏اند: وقتي آفتاب از دايره نصف‏ النهار زايل شد و ظهر فرا رسيد، نگذاريد نماز ظهر شما به تأخير افتد. چون هنگام زوال ظهر، درهاي رحمت باز است. از خداي سبحان رحمت را مسئلت كنيد. در اين وقت هرگز تنها به فكر خود يا پدر و مادر يا دوستان خود نباشيد؛ بلكه همه را دعا كنيد. از امام رضا(سلام‏ الله‌ عليه) رسيده است كه فرمود: «لَكَ الْحَمْدُ إِنْ أَطَعْتُكَ وَ لَا حُجَّةَ لِي إِنْ عَصَيْتُكَ‏ وَ لَا صُنْعَ لِي وَ لَا لِغَيْرِي فِي إِحْسَانِكَ وَ لَا عُذْرَ لِي إِنْ أَسَأْتُ مَا أَصَابَنِي مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنْكَ يَا كَرِيمُ اغْفِرْ لِمَنْ فِي مَشَارِقِ الْأَرْضِ وَ مَغَارِبِهَا مِنَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَات‏»(3)؛ (پروردگارا اگر از تو اطاعت كنم تو را سپاس مي‏ گويم و اگر معصيت كنم دليل و حجتي براي گناه ندارم. من و ديگران نقشي در احسان تو نداريم و عذري براي من نيست اگر بدي كنم. آنچه از خوبيها به من مي رسد از تو است: خدايا همه زنان و مردان مؤمن را در سراسر عالم ببخش و بيامرز».
از رسول خدا(صلي الله عليه و آله و سلم) نقل شده است: «إِذَا زَالَتِ الشَّمْسُ فُتِحَتْ أَبْوَابُ السَّمَاءِ وَ أَبْوَابُ الْجِنَانِ وَ اسْتُجِيبَ الدُّعَاءُ فَطُوبَى لِمَنْ رُفِعَ لَهُ عِنْدَ ذَلِكَ عَمَلٌ صَالِح‏»(4)؛ (هنگام ظهر درهاي رحمت باز است، درهاي بهشت باز است و دعاها هم مستجاب مي شود. خوشا به حال كسي كه هنگام زوال، عمل صالحي از او به آسمان معنا رفعت يابد).(5)