آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

يكي از ويژگي هاي پيامبر اكرم(ص) اين بود كه از اسرار قيامت اطلاع داشت. وقتي سخن از قيامت مي ‏شد، رنگ صورت مبارك حضرت محمد(ص) تغيير مي ‏كرد. پيامبر اسلام(ص) مي فرمود: «من و قيامت مثل اين دو انگشت كه در كنار يكديگرند نزديك هستيم [دو انگشت را جفت كردند]». يعني بين من و قيامت فاصله ‏اي نيست؛ گويا از خطر خانمان ‏براندازي كه در شرف تحقق است خبر مي ‏دهند. معمولاً كسي كه بخواهد خبر تلخ و سنگيني را ابلاغ كند صورتش متغير مي ‏شود و پيامبر اكرم(ص) اين چنين بودند.

يكي از ويژگي هاي پيامبر اكرم(صلي الله عليه و آله و سلم) اين بود كه از اسرار قيامت اطلاع داشت. از سخنان برجسته رسول خدا(صلي الله عليه و آله و سلم) است كه فرمود: «أَنَا وَ السَّاعَةُ كَهَاتَيْن‏»(1)؛ (من و قيامت مثل اين دو انگشت كه در كنار يكديگرند نزديك هستيم [دو انگشت را جفت كردند]). وقتي سخن از قيامت مي ‏شد، رنگ صورت مبارك حضرت(صلي الله عليه و آله و سلم) تغيير مي ‏كرد؛ گويا از خطر خانمان ‏براندازي كه در شرف تحقق است خبر مي ‏دهند. معمولاً كسي كه بخواهد خبر تلخ و سنگيني را ابلاغ كند صورتش متغير مي ‏شود. به مردم نگاه كرد و فرمود: من و قيامت مانند اين دو انگشت هستيم. بين من و قيامت فاصله‏اي نيست. شريعت و دين و كتابي نيست كه بعد از من بيايد. (اين معناي متوسطي است كه بعضي از شارحين اصول كافي ذكر كرده ‏اند) فرمود: من مي‏ دانم قيامت چيست؟ صورت حضرت براي اين سرخ مي‏ شود كه با قيامت همراه است و از آن دور نيست.
اميرالمؤمنين(سلام‏ الله‌ عليه) فرمود: «لَوْ كُشِفَ الْغِطَاءُ مَا ازْدَدْتُ يَقِيناً»(2) براي من پشت و روي پرده يكسان است. گويا من قيامت را مي ‏بينم؛ اما رسول خدا(صلي الله عليه و آله و سلم) بالاتر از اين را مي‏فرمايد كه من و قيامت اين چنين هستيم. دو انگشت به هم نزديك از يكديگر باخبرند، گرمي و سردي يكديگر را احساس مي‏ كنند: من مي‏ دانم قيامت چه خبر است و شما همچنان غافل هستيد.
گروهي در قيامت كور محشور مي ‏شوند. براي اينكه چشمانشان عادت كرده چيزهايي را ببيند كه در قيامت نيست، چيزهايي كه در قيامت است نياز به چشم مناسب دارد كه آن را تهيه نكرده‏ اند. لذا چيزي را نمي ‏بينند، كور و گنگ و كرند؛ چون نظام آنجا نظام ديگري و بازار آنجا بازار ديگري است. امّا شما آرام نشسته ‏ايد! كسي كه از منطقه موشكباران ‏شده به دست صهيونيستهاي كافر بيايد، مي ‏تواند بگويد من و جبهه چون اين دو انگشت هستيم؛ من از جبهه خبر دارم شما چه مي‏دانيد چه خبر است؟ سپس پيامبر اكرم(صلي الله عليه و آله و سلم) فرمود: «يَا مَعْشَرَ الْمُسْلِمِينَ إِنَّ أَفْضَلَ الْهَدْيِ هَدْيُ مُحَمَّد»؛ (بهترين هدايت، راهي است كه خداي سبحان به وسيله من به شما ابلاغ فرموده است). چون من از دور خبر نمي ‏دهم؛ بلكه از نزديك دستي بر آتش دارم؛ منتها آتش ما را نمي ‏سوزاند. اين اخبار از جهنّم و بهشت و تشريح خصوصيات قيامت براي كسي ممكن است كه از نزديك خبر داشته باشد.
البته ما همه مي ‏توانيم به جايي برسيم كه بگوييم: «أَنَا وَ السَّاعَةُ كَهَاتَيْن‏». منتها رسول خدا(صلي الله عليه و آله و سلم) پيشاپيشِ همه، در ماجراي قيامت مانند دو انگشت، حضور دارد و ما گوشه‏ اي از قيامت را به دنبال حضرت مي‏ توانيم مشاهده كنيم. مرحوم ملاّ عبدالرزّاق كاشاني(رضوان ‏الله عليه) مي‏گويد: «و لقد شاهدنا هم يأكلونها عيناً»(3)؛ (ما آشكارا ديديم كساني را كه «غسلين»[چرك] مي ‏خورند). اين حرف بسيار بزرگي است! خداي كريم در قرآن فرمود: طعام كساني كه حرام مي ‏خورند، در جهنّم غسلين يعني چرك است. «وَ لا طَعامٌ إِلاّ مِنْ غِسْلِین * لایَأْکُلُهُ إِلاَّ الْخاطِؤُنَ».(4) باطن غذايِ حرام، تيرگي است همان طور كه باطنِ عبادت، نور است.
مرحوم صدرالمتألّهين مي ‏فرمايد: «افرادي بودند كه مشاهده مي ‏كردند ديگران موقع حرف زدن، از دهانشان آتش بيرون مي ‏آيد. وقتي خاموش مي ‏شدند مثل اينكه در تنور بودند. معصيت، فحش، غيبت، تهمت، اهانت، بدزباني، بدگويي، زخم زبان، رنجاندن، همه اينها آتش است كه از دهان بيرون مي ‏آيد؛ اين باطن گناه است. ما اگر نتوانيم به آنجا برسيم كه بگوييم من و قيامت كنار هم هستيم، لااقل مي ‏توانيم بگوييم ما و بعضي از اسرار قيامت كنار هم هستيم.(5)