آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

قرآن کریم، اساس و بنیان قانونگذاری مسلمانان و سنگ زیر بناى تمدّن اسلامى به خصوص در بُعد اخلاقى، فلسفى و فقهى است. و در پى آن، سنت نبوى است که همراه و قرین قرآن است؛ جز اینکه قرآن، هم لفظ و هم معنایش وحى است، ولى سنّت، تنها مضمون و معنایش وحى است.

قرآن، زیربناى قانونگذارى اسلامى به شمار مى آید و در پى آن، سنت نبوى که همراه و قرین قرآن است. جز اینکه قرآن، هم لفظ و هم معنایش وحى است، ولى سنّت، تنها مضمون و معنایش وحى است نه لفظش و به همین سبب، پیامبر خدا(صلى الله علیه وآله) مردم را به قرآن تحدّى مى کرد نه به سنت.
قرآن بى نیاز از شناساندن است، نورى است که خودش روشن است و روشنگر غیر خود است، مثل خورشید که پیرامون خود را روشن مى کند و هر نورى در برابر آن بى فروغ است. همین بس که خداوند به صورت هاى مختلف قرآن را مى ستاید. گاهى آن را هدایت کننده به بهترین راه مى داند،(1) گاهى بیانگر هر چیز مى شمارد(2) و گاهى هم آن را جدا کننده حق و باطل معرفى مى کند که بیم دهنده جهانیان است(3). و تعبیراتى دیگر که در قرآن آمده است.
قرآن کریم، بنیان اساسى مسلمانان و سنگ زیر بناى تمدّن اسلامى به خصوص در بُعداخلاقى، فلسفى و فقهى به شمار مى رود که مدتى طولانى پشتوانه تشریع مسلمانان بوده است.(4)