آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

در نامه ابن عبّاس به معاویه آمده است: «...به خدا سوگند مى خورم، که تو دوستدار هلاکتش بودى و مردمت را از کمکش باز داشته بودى، با آن که فریاد کمک خواهى اش به تو رسیده بود و از تو یارى مى جست و تو اعتنایى نکردى تا همان گونه که مى خواستى، کشته شد. تو مى دانستى که مردم، ما را با تو برابر نمى نهند. از این رو مرگ عثمان را دستاویز خود قرار دادى و خونش را به گردن ما انداختى و پس از آن، پیوسته بالا و پایین کردى و با نابخردان، در حقّ ما ستیزه نمودى تا به آنچه خواستى رسیدى...».

در شرح نهج البلاغة ابن ابى الحدید ـ در نامه ابن عبّاس به معاویه ـ آمده است: به خدا سوگند مى خورم، که تو مرگش را انتظار مى کشیدى و دوستدار هلاکتش بودى و مردمت را از کمکش باز داشته بودى، با آن که از ماجرایش آگاه بودى. نامه و فریاد کمک خواهى اش به تو رسیده بود و از تو یارى مى جست و تو اعتنایى نکردى(1) و در آخر، [تنها] پیکى را براى عذرخواهى فرستادى(2).
تو مى دانستى که آنان او را رها نمى کنند تا به قتلش برسانند . او همان گونه که مى خواستى ، کشته شد . و مى دانستى که مردم، ما را با تو برابر نمى نهند. از این رو، مرگ عثمان را دستاویز خود قرار دادى و خونش را به گردن ما انداختى و گفتى: او مظلومانه کشته شد! اگر او مظلومانه کشته شده باشد، پس تو ظالم ترینِ ظالمانى .
پس از آن ، پیوسته بالا و پایین کردى(3) و این در و آن در زدى (4)؛ نادانان را فریب دادى و با نابخردان ، در حقّ ما ستیزه نمودى تا به آنچه خواستى، رسیدى و (نمى دانم. شاید آن، آزمونى براى شما باشد و برخوردارى اى تا زمانى معیّن).(5)، (6)، (7)