آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

سلفى از ریشه سلف به معناى پیشین و تقدم زمانی است، لذا هر زمانى نسبت به زمان آینده سَلَف و نسبت به زمان گذشته خَلَف است.

لغت سلفى از ریشه سلف به معناى پیشین است.
ابن منظور مى گوید: سَلَف، یسلف، سلفاً و سلوفاً؛ یعنى پیشى گرفت.(1) و سلفه؛ یعنى جماعت پیشى گیرنده.
ابن فارس مى گوید: «سلف: س ل ف، اصلى است که دلالت بر تقدّم و سبقت دارد. پس سلف کسانى هستند که گذشته اند».(2)
جوهرى نیز مى نویسد: «سَلَف، یسلف، سلفاً به معناى «مضى»؛ یعنى «گذشت» آمده است. و سلف الرجل؛ یعنى پدران گذشته انسان».(3)
از خلال این عبارات استفاده مى شود که سلف در لغت به معناى تقدّم زمانى است، لذا هر زمانى نسبت به زمان آینده سَلَف و نسبت به زمان گذشته خَلَف است(4). (5)