آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

ابن صبّاغ مالکى در ارتباط با امامت امام هادی(ع)، از اسماعیل بن مهران نقل می کند: «چون ابوجعفر محمّد جواد با درخواست معتصم از مدینه به بغداد رفت، هنگام خروج از مدینه به او عرض کردم، بعد از شما امر اطاعت به دست کیست؟ حضرت گریستند و با التفات فرمودند: «امر (امامت) بعد از من بر عهده فرزندم على است». همچنین از صاحب ارشاد نقل کرده: «امام بعد از ابى جعفر، فرزندش ابوالحسن على بن محمّد است؛ زیرا خصال امامت در او جمع، و فضل و علم در او به کمال رسیده بود، و به جهت ثبوت نصّ بر او از جانب پدرش».

ابن صبّاغ مالکى از اسماعیل بن مهران نقل مى کند که گفت: «چون ابوجعفر محمّد جواد از مدینه با درخواست معتصم به طرف بغداد رفت، هنگام خروج از مدینه به او عرض کردم: فدایت شوم! من بر شما در این راه مى ترسم، بعد از شما امر اطاعت به دست کیست؟ حضرت گریستند، به حدّى که محاسنشان مرطوب شد. آن گاه به من التفات کرده و فرمودند: «الأمر بعدى لولدى علىّ»(1)؛ (امر (امامت) بعد از من بر عهده فرزندم على است).
او همچنین از صاحب ارشاد نقل کرده که گفت: «کان الامام بعد ابى جعفر ابنه اباالحسن على بن محمّد، لاجتماع خصال الامامة فیه، ولتکامل فضله وعلمه، وانّه لا وارث لمقام ابیه سواه، ولثبوت النص علیه من ابیه»(2)؛ (امام بعد از ابى جعفر، فرزندش ابوالحسن على بن محمّد است؛ زیرا خصال امامت در او جمع، و فضل و علم در او به کمال رسیده بود، و این که براى مقام پدرش به جز او وارثى نبود. و به جهت ثبوت نصّ بر او از جانب پدرش).(3)