آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

قرائنی برای دلالت آیه 7 سوره رعد بر امامت حضرت علی وجود دارد: مراد از هدایت در کلام پیامبر مطلق و راهنمایى به حقّ است نه هدایتگری که علما نیز از پس آن برمی آیند. روایاتی درباره حصر اینگونه هدایتگی در حضرت علی از پیامبر وجود دارد. منذر بدون قید و شرط آمده و دلالت بر پیامبر دارد؛ پس باید شخص مقابل، یعنی هادی نیزبدون قید و شرط دلالت بر معصومی برای هدایت کند. نبود الف و لام تعریف در هادى، و دارا بودن تنوین تنکیر، به این معنا است که در هر زمانى یک هادى وجود دارد و آن غیر از امام معصوم نیست.

آیه هدایت «إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ وَلِکُلِّ قَوْم هاد»(1) مى تواند دلالت خوبى بر امامت و ولایت و مرجعیّت دینى اهل بیت(علیهم السلام) و در رأس آن ها امام على(علیه السلام) داشته باشد و این معنا از قراینى به دست مى آید:
1 ـ مراد از هدایت در کلام پیامبر(صلى الله علیه وآله)، هدایت مطلق و راهنمایى به حقّ و واقع امر است، وگرنه لازم بود که گفته شود: «علماء امّتى الهادون من بعدى» علماء امت من هادیان بعد از من هستند؛ زیرا همه علما هدایت گران به دین خدایند.
2 ـ قرینه حصرى که در برخى از احادیث آمده است; زیرا پیامبر(صلى الله علیه وآله) خطاب به امام على(علیه السلام)فرمود: «تنها به توسط تو است که هدایت شوندگان بعد از من به هدایت مى رسند.
3 ـ قرینه مقابله هادى با منذر؛ زیرا همان گونه که منذر یعنى رسول خدا(صلى الله علیه وآله) بدون هیچ قید و شرطى آمده و دلیل بر عصمت پیامبر(صلى الله علیه وآله) و انذار او به واقع دارد، هادى نیز بدون قید و شرط آمده است و لذا مقصود از آن افراد معصوم اند که به واقع و نفس الامر هدایت مى کنند.
4 ـ نبود «الف و لام تعریف» در به کار رفتن هادى، و دارا بودن تنوین تنکیر که دلالت بر وحدت دارد، به این معنا است که در هر زمانى یک هادى وجود دارد و آن غیر از امام معصوم نیست.
و لذا از امام باقر(علیه السلام) روایت شده که فرمود: «ولکلّ زمان منّا هاد یهدیهم إلى ما جآء به نبیّ الله(صلى الله علیه وآله)»(2)؛ (و براى هر زمانى، از ما (اهل بیت) هدایت گرى است که مردم را به آنچه پیامبر خدا(صلى الله علیه وآله) آورده هدایت مى کند.) (3)