آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

ابن عساکر روایتی را نقل می کند که منظور از هادی قوم در آیه 7 سوره رعد، مردی از بنی هاشم است. این حدیث نزد اهل سنت معتبراست و حدیث شناسان راویان آن را با واژه هایی همچون امام، عالم، دقیق در حفظ احادیث، راستگو و ثقه توصیف کرده اند.

ابن عساکر از ابوالقاسم بن حصین، از ابوعلى بن مُذْهِب، از ابوبکر قطیعى، از عبدالله بن احمد، از عثمان بن ابى شیبه، از مطّلب بن زیاد (از سدّى) از عبد خیر، از امام على(علیه السلام) نقل کرده که در تفسیر آیه «إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ وَلِکُلِّ قَوْم هاد»(1)؛ (تو فقط بیم دهنده اى; و براى هر گروهى هدایت کننده اى است)، فرمود: «رسول خدا(صلى الله علیه وآله) بیم دهنده؛ و هادى، مردى از بنى هاشم است.»(2)
این حدیث مطابق رأى اهل سنت معتبر است در اینجا به بررسى سند آن مى پردازیم:
ابو القاسم بن حصین؛ کسى است که بنابر نصّ ذهبى صدوق و طبق نظر سمعانى او «شیخ ثقه و متدیّن و صحیح السماع و واسع الروایه» است... و ابن جوزى نیز او را توثیق کرده است.(3)
ـ ابو على بن مُذْهِب؛ به عنوان «امام عالم» معرفى شده است.(4) و خطیب بغدادى نیز او را چنین معرفى کرده که سماع او صحیح است.(5)
ـ قطیعى؛ نیز به عنوان «شیخ عالم محدّث» که «مسند احمد» را روایت کرده، معرفى شده است.(6)و دارقطنى نیز او را «ثقه و زاهد و مستجاب الدعوه» معرفى کرده است. و برقانى گفته که او «صالح و ثبت و صدوق» نزد من است... .(7)
ـ عثمان بن ابى شیبه؛ وى همان عثمان بن محمّد بن ابراهیم بن عثمان عبسى است که ابن حجر او را «ثقه، حافظ مشهور» معرفى کرده، و از کسانى دانسته که بخارى، مسلم و ابن ماجه از او روایت نقل کرده اند.(8)
ـ مطلّب بن زیاد؛ کسى است که ابن حجر او را «صدوق» معرفى کرده است.(9)
ـ سدىّ؛ همان اسماعیل بن عبد الرحمن است که پنج نفر از صاحبان صحاح از او روایت نقل کرده و ابن حجر، نیز او را «صدوق» دانسته است.(10)
ـ عبد خیر؛ همان عبد خیر بن یزید است که از رجال صحاح ستّه به حساب مى آید. و بنابر نقل ابن حجر او ثقه است.(11) و بنابر نقل ابن عبدالبر او زمان پیامبر(صلى الله علیه وآله) را درک کرده ولى از آن حضرت روایت نشنیده است. ولى از بزرگان اصحاب على(علیه السلام) به حساب مى آید که «ثقه و مأمون» است(12).(13)