آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

ذهبى او را به راستگویى و تشیع، توصیف نموده. ابوعاصم، ابوداود، عبیداللّه بن موسى و دیگران از او حدیث نقل کرده اند و ابوحاتم گفته: احادیث او صحیح و قابل استناد است. مسلم به احادیث معروف استدلال و آنها را درصحیحش آورده است.

معروف بن خَرَّبُوذ(1) کرخى مکی؛ ذهبى در میزان الاعتدال(2) نام او را آورده و او را به راستگویى و تشیع، توصیف نموده است. رمز بخارى، مسلم و ابوداود را کنار نامش گذارده است تا اشاره کند به این که آنها احادیث وى را نگاشته اند، و گفته است: از ابوطفیل، روایت نقل مى کند، و نیز گفته است: او قلیل الحدیث است. ابوعاصم، ابوداود، عبیداللّه بن موسى و دیگران از او حدیث نقل کرده اند، و از ابوحاتم نقل کرده که، احادیث او باید نوشته شود [یعنى صحیح و قابل استناد است].
ابن خلکان در وفیات الاعیان وى را نام برده و گفته است: او از موالیان و دوستان على بن موسى الرضا(علیه السلام) است. پس از آن، در تمجید و ستودن او قلم را رها ساخته و سپس از او حکایتى نقل کرده است که در ضمن آن چنین آمده است:
من به خدا روى آوردم و آنچه که داشتم، در راه خدمت به مولایم، على بن موسى الرضا(علیه السلام) رها ساختم... .
ابن قتیبه هنگامى که در کتابِ معارف، رجال شیعه را مى شمارد، معروف را از آنان به شمار مى آورد.
مسلم به احادیث معروف استدلال مى کند. احادیث او که از ابوطفیل نقل نموده، در قسمت حجّ کتابِ صحیح، موجود است.
وى در بغداد به سال 200 وفات یافت.(3) قبرش معروف و زیارتگاه است.
سرى سقطى از شاگران وى مى باشد.(4)