آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

 سید محمد رشید رضا مى گوید: سخنان سیّد محسن امین عاملى پیرامون متعه، براى اثبات گمراهى شیعیان کافى است. زیرا آنان متعه دیگرى به نام «متعه دورى» دارند؛ به این معنی که چند مرد با یک زن ازدواج مى کنند و روایاتى درباره فضیلت آن نقل مى کنند. در جواب مى گوییم: نسبت ازدواج دورى به شیعه، بهتان بزرگى است که که تن ها از آن به لرزه در آمده، چهره ها سیاه و دلها پر از نفرت مى شود و نویسنده هیچ مدرکی بر آن اقامه نکرده است.

سید محمد رشید رضا مى گوید(1): سخنان سیّد محسن امین عاملى پیرامون متعه ، براى اثبات گمراهى شیعیان کافى است. آنان متعه دیگرى به نام متعه دورى دارند، و روایاتى درباره فضیلت آن نقل مى کنند . و متعه دورى این است که چند مرد با یک زن ازدواج مى کنند، به این شکل که از صبح تا طلوع آفتاب در اختیار یکى از آنهاست، و از طلوع خورشید تا ظهر در اختیار دیگرى، و از ظهر تا عصر براى سومى، و از عصر تا مغرب براى چهارمى، و از مغرب تا عشاء براى پنجمى، و از عشاء تا نیمه شب براى ششمى، و از نیمه شب تا صبح در اختیار هفتمى است. و دژ استوار (حصون منیعه) نامیدن چنین ازدواجى از سوى کسى که آن را جایز مى داند ، بعید نبوده و مطلب تازه اى نیست.
در جواب مى گوییم: نسبت ازدواج دورى و بگو فحشاى آشکار، به شیعه، بهتان بزرگى است که تن ها از آن به لرزه در آمده ، چهره ها سیاه ، و دلها پر از نفرت مى شود . او هنگامى که چنین تهمتى را مى زند، مى بایست از کتابهاى شیعه ولو سیاهه اى بر روى کاغذ سفید حتّى از یک آدم معمولى، مدرکى بر این سخنش ارائه دهد یا دست کم کتابى از کتابهاى خودشان که این مطلب را به شیعه نسبت داده باشد، ارائه نماید. حقّ با اوست که مدرکى ارائه نکرده; زیرا دروغ منبعى جز قلب هاى خیانتکار و سینه هایى که لانه وسواس خنّاس است، ندارد .
و امّا اینکه گمان مى کند شخصیّت برجسته و حجّت حقّ و سرور ما سیّد محسن امین عاملى، نگارنده کتاب «الحصون المنیعة» متعه دُوْرى را جایز مى شمارد، مى پرسیم در کدام یک از کتابهایش چنین ازدواجى را جایز دانسته است؟! «إِنَّ الَّذِینَ جَآءُو بِالاِْفْکِ عُصْبَةٌ مِنکُمْ لاَ تَحْسَبُوهُ شَرّاً لَّکُم بَلْ هُوَ خَیْرٌ لَّکُمْ لِکُلِّ امْرِى مِنْهُم مَّا اکْتَسَبَ مِنَ الإِثْمِ وَالَّذِى تَوَلَّى کِبْرَهُ مِنْهُمْ لَهُ عَذَابٌ عَظِیمٌ»(2)
(مسلمّاً کسانى که آن تهمت عظیم را عنوان کردند گروهى (متشکّل و توطئه گر) از شما بودند; امّا گمان نکنید این ماجرا براى شما بد است، بلکه خیر شما در آن است; آنها هر کدام سهم خود را از این گناهى که مرتکب شدند دارند و از آنان کسى که بخش مهمّ آن را بر عهده داشت عذاب عظیمى براى اوست) .(3)