آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

در دوران بیست ساله خلافت معاویه حوادثى اتّفاق افتاد که مقدّمات پدید آمدن ماجراى کربلا را فراهم ساخت. ستم ها، بدعت ها، نقض صلح نامه امام حسن(ع)، نصب منافقان در پست های حساس، تحریم ذکر فضائل حضرت علی(ع) و سب و دشنام به ایشان، به شهادت رساندن امام مجتبی(ع)، کشتن شیعیان به بهانه های مختلف و زمینه سازى براى خلافت فرزند فاسدش یزید و اصرار یزید براى بیعت گرفتن از همه مسلمین به عاشوراى سال 61 منتهى گردید.

دوران بیست ساله خلافت معاویه(1) را مى توان از مهمترین عوامل زمینه ساز ماجراى کربلا دانست. در این دوران حوادثى اتّفاق افتاد که مقدّمات پدید آمدن ماجراى کربلا را فراهم ساخت.
در واقع، این دوران از دو زاویه به فرایند حادثه کربلا کمک کرد: از یک سو، ستم ها، قتل ها و غارت ها، بدعت ها و دین ستیزى هاى معاویه، شکل گیرى ماجراى عاشوراى سال 61 هجرى را براى امویان و انتقام آنان از اسلام آسان مى کرد.
خلاف کارى ها، بدعت ها و حوادث سخت و دردناک دوران معاویه فراوان است که عمده آن ها عبارتند از:
1. نقض صلح نامه امام حسن(ع)
2. نصب منافقان در پست های حساس
3. بستر سازی های فرهنگی همچون: جلوگیری از تفسیر قرآن، ترویج مذهب جبر، تحریم ذکر فضائل حضرت علی(ع) و سب و دشنام به ایشان، به شهادت رساندن امام مجتبی(ع) و کشتن شیعیان اهل بیت(ع) به بهانه های مختلف، تنگاهای اقتصادی، بدعت ها و.......
از سوى دیگر حوادث دوران او، به ویژه زمینه سازى براى خلافت فرزند فاسدش یزید، عکس العمل شدیدى را از سوى مسلمانان به ویژه اهل بیت رسول خدا(صلى الله علیه وآله) به رهبرى امام حسین(علیه السلام) به همراه داشت.
این عکس العمل ها با شروع خلافت یزید و اصرار او براى بیعت گرفتن از همه مسلمین و رسمیّت بخشیدن به همه خلاف کارى هایش شدیدتر شد; تا آن جا که ـ در پى یک سلسله حوادث ـ به عاشوراى سال 61 منتهى گردید.(2)