آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

امام هادى(ع) با وجود همه رنج ها و محدوديت ها هرگز به كمترين سازشى با ستمگران تن نداد. شخصيت الهى و موقعيت اجتماعى امام و نيز مبارزه منفى و عدم همكارى او با خلفا، براى طاغوت هاى زمان هراس آور بود و سرانجام در رجب سال 254هـ به دستور معتزّ مسموم گردید و مانند امامان پیشین به شهادت رسید.

امام هادى(علیه السلام) با آنكه در سامرّاء تحت كنترل و مراقبت قرار داشت، اما با وجود همه رنج ها و محدوديت ها هرگز به كمترين سازشى با ستمگران تن نداد. بديهى است كه شخصيت الهى و موقعيت اجتماعى امام و نيز مبارزه منفى و عدم همكارى او با خلفا، براى طاغوت هاى زمان هراس آور و غير قابل تحمل بود، و پيوسته از اين موضوع رنج مى بردند. سرانجام تنها راه را خاموش كردن نور خدا پنداشتند و در صدد قتل امام برآمدند و بدين ترتيب امام هادى(علیه السلام) نيز مانند امامان پيشين با مرگ طبيعى از دنيا نرفت، بلكه در زمان «معتزّ» [و به دستور او]، مسموم گرديد(1) و در رجب سال 254 هجرى به شهادت رسيد و در سامرّاء، در خانه خويش به خاك سپرده شد.(2)، (3)