آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

مبتلایان به خودارضائی باید بدانند که این عادت شوم جنسى مانند هر عادت و اعتیاد غلط دیگر به طور حتم قابل معالجه و درمان است و بیشتر آثار شومى که به واسطه آن به وجود آمده، پس از قطع آن برطرف خواهد شد. پزشکان عموماً معتقدند براى ترک هر نوع اعتیاد قبل از هر چیز، اراده و تصمیمى قاطع و جدى و محکم لازم است و تنها در این صورت است که می توانند از دام این عادت ننگین نجات یابند. على(ع) فرمود: «افراد با ایمان همچون کوه سرسخت و با استقامتند».

براى پیشگیرى از آلوده شدن به عمل شنیع خود ارضائی:
1- نخستین مطلبى که مبتلایان باید به آن توجّه کنند این است که این عادت شوم جنسى با تمام آثار مرگبارى که دارد قابل معالجه و درمان است، و به گواهى پزشکان و بسیارى از افرادى که آلوده بوده اند اگر از طریق صحیحى وارد شوند مانند هر عادت و اعتیاد غلط دیگر به طور حتم برطرف خواهد گردید.
قابل توجّه این که بیشتر آثار شومى که به واسطه آن به وجود آمده در مدت نسبتاً کوتاهى پس از قطع آن برطرف خواهد گردید، زیرا نشاط و نیروى جوانى مى تواند بیشتر ضایعات گذشته را جبران نماید - نمى گوییم همه آن را، مى گوییم، بیشتر آن را - و همان طور که زخم هاى تن کودکان و جوانان خیلى زود التیام پیدا مى کند آثار سوء این عمل نیز پس از بیدارى - در صورتى که به موقع متوجّه شوند - در مدّت نسبتاً کمى برچیده خواهد شد.
آن دسته از جوانان مبتلا که از بهبودى خود مأیوس و یا در تردیدند سخت در اشتباه هستند، و همین یأس و تردید بزرگ ترین سد راه آنهاست - دقت کنید -.
2- پزشکان عموماً معتقدند براى ترک هر نوع اعتیاد قبل از هر چیز اراده و تصمیم لازم است، تصمیمى قاطع و جدى و محکم.
ممکن است شما این موضوع را یک موضوع ساده و معمولى تلقى کنید امّا ما به شما مى گوییم بیش از آنچه تصوّر نمایید این موضوع مهم و مؤثّر است.
براى گرفتن تصمیم باید نخست به زیان هاى ادامه این عمل خطرناک اندیشید و عواقب شومى که در انتظار معتادان است در نظر مجسم ساخت، و با توجّه به شخصیت و قدرت فوق العاده اى که در هر انسانى نهفته شده - مخصوصاً در جوانان - باید تصمیم گرفت، تصمیمى آهنین و خلل ناپذیر.
ممکن است بعضى از جوانان مبتلا، به من ایراد کنند که «ما قادر به تصمیم گرفتن هم نیستیم و نیروى تصمیم از ما سلب شده، بارها تصمیم گرفته ایم و باز هم شکسته ایم»!
ما به این ایراد شما کاملا توجّه داریم امّا شما هم به پاسخ ما کاملا توجّه و دقّت کنید:
من از این گونه افراد مى پرسم: «آیا هرگز شده در پیش روى پدر و مادر و برادر، دبیر و یا شخص محترم دیگرى آشکارا دست به این کار بیالایید هر قدر هم - مثلا - ناراحت باشید؟...
حتماً خواهید گفت: نه.
مى پرسم چرا؟
مى گویید آخر چنین کارى شرم آور است!
مى گوییم: معناى سخن شما این است چون این کار شرم آور است ما تصمیم گرفته ایم در پیش روى آنها انجام ندهیم!
این موضوع به خوبى ثابت مى کند که شما هرگز آن طور که خیال مى کنید بى اراده و بى اختیار به سوى این عمل کشانده نمى شوید،
اگر بى اختیار و فاقد اراده بودید براى شما حضور این افراد و عدم آن کوچک ترین تفاوتى نداشت!
شما باید بکوشید این «اراده نیرومند خود» را که در چنین مواردى به کار مى اندازید به همه جا گسترش دهید، این سرمایه در وجود شما هست پس چرا از آن استفاده نمى کنید؟
این را هم فراموش نکنید که خدا در همه جا حاضر و ناظر اعمال شماست و شما در همه جا در حضور او هستید آیا شایسته است در حضور چنین پروردگارى دست به چنین آلودگى بزنید؟!
جالب توجّه این که در یکى از سخنان امام صادق(علیه السلام) مى خوانیم: روزى یک نفر به خدمتش عرض نمود: بیچاره فلان کس مبتلا به «یک نوع انحراف جنسى» شده - نوع دیگرى غیر از این عادت - و از خود هیچ گونه اراده اى ندارد!
حضرت با عصبانیت فرمود: چه مى گویى؟! آیا حاضر است این عمل را پیش روى مردم هم انجام دهد؟!
عرض کردند: نه.
فرمود: پس معلوم مى شود به اراده و اختیار خود اوست...
و امّا این که بعضى مى گویند: «بارها تصمیم گرفته ایم و شکسته ایم» ما به این افراد صریحاً اعلام مى کنیم: شکستن تصمیم به معناى از بین رفتن همه آثار آن در وجود انسان نیست، همین تصمیم شکسته شده رسوباتى در اعماق دل و روح انسان باقى مى گذارد و زمینه را براى تصمیم نهایى بیش از گذشته، آماده مى سازد - دقت کنید- .
اجازه بدهید مثالى براى شما بیان کنم:
بسیارى از اوقات انسان مى کوشد با پاى خود از کوهى بالا رود و یا با اتومبیل از یک سر بالایى تند بگذرد، دفعه اوّل و دوّم و گاهى دفعه دهم عقب گرد مى کند و نمى تواند، ولى آخرین بار موفق مى شود و از آن مى گذرد، این سخن به این معنا نیست که در دفعات اوّل هیچ کارى انجام نداده بلکه هر دفعه که براى عبور از این راه دشوار اقدام نموده و عقب رفته به طور ناخودآگاه یک مقدار آمادگى آموخته و ذخیره کرده و بالاخره در پایان پیروز شده است.
دانشمندان مى گویند براى حفظ یک قطعه شعر یا نثر ممکن است در نخستین بار 5 مرتبه تکرار آن لازم باشد، و پس از مدّتى ممکن است فراموش گردد امّا براى حفظ آن در دفعه آینده مسلّماً 5 مرتبه تکرار لازم نیست ممکن است سه مرتبه هم کافى باشد. یعنى رسوبات تصمیم ها و یادگیرى هاى گذشته همواره در روح انسان باقى مى ماند. مسائل مربوط به روان انسان همه از این قبیل است.
بنابراین اگر ده بار هم تا کنون تصمیم گرفته اید و شکسته اید هم اکنون آماده یک تصمیم قاطع و جدّى و آهنین براى ترک هر نوع اعتیاد غلط شوید و تمام نیروهاى معنوى خود - مخصوصاً ایمان به خدا - را بسیج کنید و این گفتار پیشواى بزرگ ما على(علیه السلام) را فراموش نکنید آن جا که مى فرمود: «افراد با ایمان همچون کوه سرسخت و با استقامتند».(1)