آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

امام محمدباقر(ع) سال 57 هجری در مدینه به دنیا آمد و هنگام درگذشت پدربزرگوارشان سی و نه سال سن داشت. مادرش دختر امام حسن مجتبی(ع) بود.ایشان در سال 114هجری در مدینه درگذشت و در قبرستان بقیع مدفون شد. ایشان با 5 تن از خلفای بنی امیه معاصر بود که عمدتا درباره ایشان سخت گیری می کردند.

حضرت باقر(علیه السلام) در سال 57 هجرى در شهر «مدينه» چشم به جهان گشود. او هنگام وفات پدر خود امام زين العابدين(علیه السلام) كه در سال 94 رخ داد، سى و نه سال داشت. نام او «محمد» و كنيه اش «ابوجعفر» است و «باقر» و «باقر العلوم» لقب او مى باشد.

مادرایشان «ام عبدالله» دختر امام حسن مجتبى(علیه السلام) می باشد و از اين جهت نخستين كسى بود كه هم از نظر پدر و هم از نظر مادر فاطمى و علوى بوده است.

امام باقر(علیه السلام) در سال 114 هجرى در شهر مدينه درگذشت و در قبرستان معروف بقيع، كنار قبر پدر و جدش، به خاك سپده شد. دوران امامت آن حضرت هيجده سال بود.

پيشواى پنجم در دوران امامت خود با زمامداران و خلفاى ياد شده در زير معاصر بود:
1- وليد بن عبدالملك (86-96)
2- سليمان بن عبدالملك (96-99)
3- عمر بن عبدالعزيز (99-101)
4- يزيد بن عبدالملك (101-105)
5- هشام بن عبدالملك (105-125)

اين خلفا، به استثناى عمر بن عبدالعزيز -كه شخصى نسبتا دادگر و نسبت به خاندان پيامبر(صلی الله علیه وآله) علاقه مند بود- همگى در ستمگرى و استبداد و خودكامگى دست كمى از نياكان خود نداشتند و مخصوصاً نسبت به پيشواى پنجم همواره سختگيرى مى كردند.(1)