آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

خداوند اسلام را به عنوان دینی کامل به پیامبر(ص) وحی کرد. اهل سنت اعتقاد دارند تمام دستورات اسلام همان بود كه پيامبر(ص) به اصحابش گفت و در مسائلی که از اصحاب چیزی درباره آنها روایت نشده، ناگزیر از قیاس استفاده می کنند. اما شیعیان معتقدند، گرچه پیامبر(ص) امری ناگفته برای مردم باقی نگذاشت، اما بسيارى از موضوع بسیاری از دستورات، در زمان پيامبر(ص) نبود و برای مردم زمان های بعد اتفاق افتاد. پیامبر(ص) این علوم و پاسخ این مسائل را به شاگرد خاص خود علی(ع) و از طریق ایشان به سلسله ائمه(ع) آموخت.

خداوند، اسلام را به عنوان يك دين كامل به پيامبر وحى كرد و دستورى از اسلام نا گفته به پيامبر باقى نماند، ولى آيا از دستورات اسلام، نا گفته به عموم مردم باقى مانده يا نه؟ اهل تسنن، حرفشان اين است كه دستورات اسلام هر چه بود، همان بود كه پيامبر به اصحابش گفت. بعد در مسائلى كه در مورد آنها از اصحاب هم چيزى روايت نشده، گير مى كنند كه چه كار كنند و پاى قياس را به ميان مى كشند. ولى شيعه مى گويد: نه خدا دستورات اسلام را ناقص به پيامبر(صلی الله علیه وآله) وحى كرد و نه پيامبر(صلی الله علیه وآله) آنها را ناقص براى مردم بيان كرد، پيامبر كاملش را بيان كرد، اما آنچه پيامبر كامل بيان كرد، همه، آنهايى نبود كه به عموم مردم گفت (بلکه بسيارى از دستورات بود كه موضوع آنها در زمان پيامبر(صلی الله علیه وآله) پيدا نشد و مردم زمان های بعد سؤالش را خواهند کرد) اما رسول خدا(صلی الله علیه وآله) همه دستوراتى را كه از جانب خدا بود، به شاگرد خاصّ خودش (على(عليه السلام)) گفت و به او گفت: شما براى مردم بيان كن.(1) این تبیین پس از حضرت امیر(علیه السلام) به جانشینان معصوم ایشان یکی پس از دیگری منتقل شده و اختصاص به ایشان یا مردم زمانشان ندارد.
خداوند در قرآن می فرماید: «و ما يعلم تأويله إلّا الله و الراسخون في العلم»؛ (تاويل قرآن را جز خدا و راسخان در علم نمي دانند).(2)
در روایات راسخان در علم به ائمه تاویل شده است.(3)
امام صادق(علیه السلام) در سخنی به این نقش حجج الهی اشاره کرده و می فرمایند: «كِتابَ اللَّهِ فِيهِ نَبَأُ ما قَبْلِكُمْ وَ خَبَرُ ما بَعْدِكُمْ وَ فَصْلُ ما بَيْنَكُمْ وَ نَحْنُ نَعْلَمُهُ»؛ (در كتاب خدا اخبار پيشينيان و خبرهاى آينده و آنچه سبب مى شود كه اختلاف را ميان شما حل كند، وجود دارد و ما همه آنها را مى دانيم)(4) همچنین می فرمایند: «زمین از حالی به حالی نگردد جز آن که برای خدا در آن حجتی باشد که حلال و حرام را به مردم بفهماند و ایشان را به راه خدا خواند.»(5)