آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

 اگر فرض کنیم نوع انسان به طبع نخستین خود، حدّ ثابتى از عمر را دارد، ولى با این حال این موضوع را نمى توان به همه افراد تعمیم داد؛ زیرا معمولا در میان انواع موجودات زنده، همیشه افراد استثنایى وجود دارند که با استانداردها و ضوابطى که در علوم طبیعى و تجربى دیده ایم مطابقت ندارند، به طوری که حتّى گاهى علم از تفسیر وضع آنها عاجز مى گردد. با توجه به این مطلب، نمی توان مساله طول عمر امام زمان(عج) را ردّ کرد.

 اگر فرض کنیم نوع انسان به طبع نخستین خود حدّ ثابتى از عمر دارد، ولى با این حال، این موضوع را نمى توان به همه افراد تعمیم داد؛ زیرا معمولا در میان انواع موجودات زنده همیشه افراد استثنایى وجود دارند که با استانداردها و ضوابطى که در علوم طبیعى و تجربى دیده ایم مطابقت ندارند و حتّى گاهى علم از تفسیر وضع آنها عاجز مى گردد.
در میان افراد انسان اشخاصى دیده شده اند با حواس و ادراکات یا نیروهاى فوق العاده و کاملا استثنایى:
در میان افراد یک نوع خاص از درخت یا حیوانات که رشد و نموّ ظاهراً معیّنى دارند و یا عمر و سنّ ظاهراً محدود، افرادى دیده مى شوند که تمام ضابطه ها و استانداردهاى نوع خود را مى شکنند و در یک شکل فوق العاده ظاهر مى شوند؛ مثلا:
1ـ جهانگردانى که از اسکاتلند دیدن کرده اند از درخت عجیب و شگفت انگیزى نام مى برند که قطر تنه آن 90 پاست و میزان عمر آن را به پنج هزار سال تخمین زده اند!
2ـ در کالیفرنیا درختى را مشاهده کرده اند که طول قامتش حدود یک صد متر! و قطرش در طرف پایین حدود 10 متر و عمرش را به شش هزار سال بر آورد کرده اند.
3ـ در میان درختان جالب و متنوّعى که در جزایر کانارى مى روید درختى است از نوع عندم یا به تعبیر ما «خون سیاوش» که توجّه دانشمندان را به خود جلب کرده است؛ درختى است که مى گویند از زمان کشف این جزیره (یعنى حدود پانصد سال پیش) تا کنون هیچ گونه تغییرى در رشد آن مشاهده نکرده اند! با اینحال به نظر مى رسد که عمرى بسیار طولانى داشته باشد که در این مدّت، اثر گذشت زمان بر چهره آن آشکار نشده است؛ لذا، بعضى حدس مى زنند که این درخت قبل از خلقت آدم وجود داشته است!
4ـ در مناطق استوایى زمین، درختانى وجود دارند با عمر جاویدان! یعنى مرتباً در حال ریشه زدن و جوانه زدن هستند و هیچ گاه عمرشان پایان نمى گیرد.
5ـ در میان نوع حلزون ها، حلزون هایى دیده شده اند با عمر چند هزار سال و دانشمندان زیست شناس ماهی هایى کشف کرده اند که عمر آنها را به سه میلیون سال تخمین مى زنند.
6ـ در میان افراد انسان کسانى را مى بینیم با کارهاى شگفت انگیز که باور کردن آن حتّى براى کسانى که مشاهده کرده اند مشکل است. کیست که در جرائد خبرهاى مختلفى درباره جوانى که با نیروى خارق العاده چشم خود اجسام فلزى مانند قاشق و چنگال را خم مى کرد بدون آن که کوچکترین اشاره اى با دست به آن کند، ندیده باشد!
او این عملیّات خارق العاده خود را در برابر خبر نگاران و حتّى از تلویزیون در انگلستان اجرا کرد که انگلیسى هاى دیر باور هم پذیرفتند حقّه و حیله خاصّى در کار نیست و این یک وضع خاص و استثنایى محسوب مى شود.
شرح حال جوان ایرانى خودمان را که لامپ و شیشه را مانند نقل و نبات مى خورد شاید کمتر کسى است که در جرائد نخوانده باشد، در حالى که افراد عادى اگر بدون توجّه، مختصر خرده شیشه اى را لابه لاى غذا بخورند ممکن است کارشان به جرّاحى بکشد!
درمطبوعات شرح حال فردى را خواندم که با نیروى خارق العاده خود حیوانات درنده و وحشى را رام مى کرد و به راحتى به آنها نزدیک مى شد.
در حالات فیلسوف و طبیب معروف «بوعلى سینا» مى نویسد که مى گفت:
در موقعى که به مکتب مى رفتم هر چه شاگردان براى استاد مى خواندند من حفظ مى کردم؛ در ده سالگى آنقدر از علوم فرا گرفتم که در بخارا از من تعجّب مى کردند؛ در 12 سالگى بر مسند فتوا نشستم! و در شهر بخارا فتوا مى دادم؛ در سنّ 16 سالگى کتاب قانون را در علم طب تصنیف کردم (همان کتابى که تا چند قرن کتاب درسى در دانشکده هاى پزشکى اروپا بود)؛ درباره حواسّ مختلف او از جمله دید چشم یا قدرت شنوایى و مانند آن، داستان هاى حیرت انگیزى نقل شده که در این مختصر نمى گنجد.(1)
اینها همه افراد استثنایى هستند با ویژگی هایى که دانشمندان علوم طبیعى از تفسیر آن عاجزند و وضع آنها با ضوابط و استانداردهایى که از صفات ویژه انسان در دست است، هماهنگ نیست؛ ولى این عدم هماهنگى هرگز مانع از آن نمى شود که ما آنها را بپذیریم و در پرتو آن یک قانون کلّى را نیز قبول کنیم که آنچه در «گیاهان» و «جانداران دریایى و صحرائى» و «انسان ها» معمولا مشاهده کرده ایم یک قانون ابدى و همیشگى و همگانى نیست؛ بلکه کاملا امکان دارد که در میان همه آنها افرادى پیدا شوند با صفات ویژه و خارق العاده، چه از نظر سنّ و سال، و چه از نظر قدرت ها و توانایی هاى روحى و جسمى؛ و هیچ گاه وضع استثنایى آنها دلیل بر غیر علمى بودن پذیرش این پدیده ها نخواهد بود؛ بلکه باید قبول کنیم که قلمرو تمام مقرّرات و ضابطه هایى که علوم به دست ما مى دهند محدود به افراد عادى مى باشد و افراد استثنایى از محدوده این مقرّرات و معیارها خارج اند.(2)