آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

هر کس سوره الضحی را تلاوت کند، از کسانى خواهد بود که خدا از آنها راضى مى شود و شایسته است محمّد(ص) از او شفاعت کند و به عدد هر یتیم و مسکین سؤال کننده، ده حسنه براى او خواهد بود.

در فضیلت این سوره همین بس که: در حدیثى از پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) نقل شده است: «مَنْ قَرَأَها کانَ مِمَّنْ یَرْضاهُ اللّهُ، وَ لِمُحَمَّد(صلى الله علیه وآله) أَنْ یَشْفَعَ لَهُ وَ لَهُ عَشْرُ حَسَنات بِعَدَدِ کُلِّ یَتِیم وَ سائِل»؛ (هر کس آن را تلاوت کند، از کسانى خواهد بود که خدا از آنها راضى مى شود و شایسته است محمّد(صلى الله علیه وآله) از او شفاعت کند و به عدد هر یتیم و مسکین سؤال کننده، ده حسنه براى او خواهد بود). (1)
و این همه فضیلت، از آن کسى است که آن را بخواند و در عمل پیاده کند.
قابل توجه این که: مطابق روایات متعددى، این سوره و سوره (سوره أ لم نشرح) یک سوره است، لذا، از این جهت که در هر رکعت نماز، بعد از «حمد» باید یک سوره کامل خوانده شود، این دو سوره را باید با هم خواند (نظیر این معنى درباره سوره هاى «فیل» و «لایلاف» نیز گفته شده است).
و اگر درست در محتواى این دو سوره دقت کنیم، مى بینیم: پیوند مطالب آنها به قدرى زیاد است که، حتماً یکى ادامه دیگرى مى باشد، هر چند میان آن دو «بسم اللّه» فاصله شده است.
در این که: آیا این دو سوره از هر نظر یکى است؟ یا در خصوص نماز باید در حکم یک سوره حساب شود؟ گفتگوئى است که باید شرح آن را در کتب فقهى (بحث قرائت نماز) مطالعه کرد، ولى، اجماع علماء بر این است که: در قرائت نماز نمى توان به یکى از این دو قناعت نمود. (2)