آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

محتواى سوره طه همانند سایر سوره هاى مکّى، بیشتر سخن از «مبدأ» و «معاد» است. در ابتدا اشاره کوتاهى به عظمت قرآن و بخشى از صفات جلال و جمال پروردگارشده، سپس داستان موسى(ع) آمده. در ادامه درباره معاد بحث شده و بار دیگر عظمت قرآن بیان شده؛ سپس ماجرای آدم و حوا مطرح شده و در پایان اندرزهای بیدار کننده ای ذکر شده است.

سوره «طه» به گفته همه مفسران در «مکّه» نازل شده است، محتواى آن نیز همانند سایر سوره هاى مکّى است که بیشتر سخن از «مبدأ» و «معاد» مى گوید و نتائج توحید و بدبختى هاى شرک را برمى شمرد.
در بخش اول: این سوره، اشاره کوتاهى به عظمت قرآن و بخشى از صفات جلال و جمال پروردگار است.
بخش دوم: که بیش از هشتاد آیه را در برمى گیرد، از داستان موسى(علیه السلام) سخن مى گوید، از آن زمان که به نبوت مبعوث گردید و سپس با فرعون جبار به مبارزه برخاست و پس از درگیرى هاى فراوان با دستگاه فرعون، مبارزه با ساحران و ایمان آوردن آنها، خداوند به صورت اعجازآمیز فرعون و فرعونیان را در دریا غرق کرد، و موسى و مؤمنان را رهائى بخشید.
بعد ماجراى گوساله پرستى بنى اسرائیل و درگیرى هارون و موسى(علیهما السلام) را با آنها بیان مى کند.
در سومین بخش: بخش هائى درباره معاد و قسمتى از خصوصیات رستاخیز آمده است.
در بخش چهارم: سخن از قرآن و عظمت آن است.
و در بخش پنجم: سرگذشت آدم و حوا را در بهشت و سپس ماجراى وسوسه ابلیس و سرانجام هبوط آنها را در زمین، توصیف مى کند.
و بالاخره در آخرین قسمت، نصیحت و اندرزهاى بیدار کننده اى، براى همه مؤمنان بیان مى دارد که روى سخن در بسیارى از آن به پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله)است. (1)