آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

خداوند در آیه 32 سوره فاطر به حاملان قرآن، یعنی همان کسانى که این مشعل فروزان را حفظ و پاسدارى نمودند اشاره کرده مى فرماید: «این کتاب آسمانى را به گروهى از بندگان برگزیده خود به ارث دادیم». در اینجا روایات فراوانى از طرق اهل بیت(ع) وارد شده، که در همه آنها «بندگان برگزیده خدا» به امامان معصوم(ع) تفسیر شده است. مسلمانان نیز در صورتى که در صف«سابقین بالخیرات» در آیند؛ یعنى از تمام امت ها در انجام نیکی ها پیشى گیرند، مى توانند پاسدار این میراث عظیم باشند.

خداى متعال در آیه 32 سوره «فاطر» به حاملان قرآن، این کتاب بزرگ آسمانى اشاره کرده ـ همان کسانى که بعد از نزول قرآن بر قلب پاک پیامبر(صلى الله علیه وآله) این مشعل فروزان را هم در آن زمان و هم در قرون و اعصار دیگر، حفظ و پاسدارى نمودند ـ مى فرماید: (سپس این کتاب آسمانى را به گروهى از بندگان برگزیده خود به ارث دادیم)؛ «ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْکِتابَ الَّذِینَ اصْطَفَیْنا مِنْ عِبادِنا». تعبیر به «ارث» در اینجا، و موارد دیگرى شبیه آن در قرآن مجید، به خاطر آن است که، «ارث» به چیزى گفته مى شود که بدون داد و ستد و زحمت به دست مى آید، و خداوند این کتاب بسیار بزرگ را این گونه در اختیار مسلمانان قرار داد.
در اینجا روایات فراوانى از طرق اهل بیت(علیهم السلام) وارد شده، که در همه آنها «بندگان برگزیده خدا» به امامان معصوم(علیهم السلام) تفسیر شده است. به گواهى قرآن مجید، خداوند بزرگ مواهب عظیمى به امت اسلامى داده که از مهمترین آنها همین میراث بزرگ الهى قرآن است. امت مسلمان را بر سایر امم برگزیده، و این نعمت را به آنها داده، ولى به همان نسبت که آنها را مورد لطف خاص خویش قرار داده، مسئولیت سنگین نیز بر عهده آنها گذارده است. تنها در صورتى مى توانند، حق پاسدارى این میراث عظیم را انجام دهند که، در صف «سابقین بالخیرات»(1) در آیند. یعنى از تمام امت ها در انجام نیکی ها پیشى گیرند، در فراگیرى علم و دانش سبقت جویند، در تقوا و پرهیزگارى، در عبادت و خدمت به خلق، در جهاد و کوشش، در نظم و حساب و در ایثار و فداکارى، در همه این امور پیشگام باشند، در غیر این صورت حق آن را ادا نکرده اند. مخصوصاً تعبیر به «سابقین بالخیرات» آن چنان مفهوم وسیع و گسترده اى دارد که تقدم در همه جنبه هاى مثبت زندگى، اعمال نیک را شامل مى شود. آرى، حاملان چنان میراثى تنها چنین کسانى مى توانند باشند. حتى آنها که به این هدیه بزرگ آسمانى پشت مى کنند و حرمتش را نگاه نمى دارند به مصداق «ظالم لنفسه» بر خویشتن ستم مى کنند؛ چرا که محتواى آن چیزى جز نجات و خوشبختى و پیروزى آنها نیست، آن کس که نسخه شفابخشى را پشت سر مى افکند به ادامه درد و رنج خود کمک کرده است، و آن کس که به هنگام طى طریق ظلمانى چراغ روشن خود را مى شکند خویشتن را به بیراهه و پرتگاه سوق مى دهد؛ چرا که خداوند از همگان بى نیاز و مستغنى است. در عین حال این گروه گنهکار نباید این حقیقت را فراموش کنند که آنها نیز به مضمون آیه فوق در زمره «برگزیدگان پروردگار» بوده اند، و بالقوه این استعداد را دارند که مرحله «ظلم» را پشت سر نهاده به مرحله «مقتصد» و میانه رو گام بگذارند و از آنجا پرواز کرده به اوج افتخار «سابقین بالخیرات» برسند، که آنها نیز از نظر فطرت و ساختمان روحى، برگزیدگان حقند.(2)