آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

1- «تراب»: جدّ نخستین ما از خاک است، البته خلقت همه انسان ها از مواد درون خاک مایه مى گیرد. 2- «نطفه»: که مربوط به همه انسان ها جز آدم و حوا است3- نطفه تکامل یافته و به صورت یک قطعه خون بسته در می آید.4- «مضغه»: مرحله ظهور اعضاء و مرحله حس و حرکت است. 5- تولد  6-تکامل قدرت و قوت جسمى، که در آن حداکثر نمو قواى جسمانى حاصل مى شود، 7-عقب گرد و دوران پیرى و سرانجام پایان عمر و انتقال به سراى جاویدان.

قرآن مجید در آیه 67 سوره «مؤمن»، به بخشى از «آیات انفسى»، پرداخته، مراحل تطور خلقت انسان را از خاک و دوران جنینى و دوران حیات در دنیا تا هنگام مرگ، در هفت مرحله بیان مى کند، تا هم عظمت قدرت و ربوبیت او روشن شود، و هم مواهب و نعمتهایش، بر بندگان.
مى فرماید: (او کسى است که شما را از خاک آفرید، سپس از نطفه، بعد از علقه [چیزى شبیه به خون منعقد]، بعد شما را به صورت طفلى از شکم مادر بیرون مى فرستد، سپس به مرحله کمال و قوت و توانائى مى رسید، بعد از آن به مرحله پیرى، هر چند گروهى از شما پیش از رسیدن به این مرحله ، مى میرند و هدف آن است که به سرآمد عمر خود برسید، شاید تعقل کنید)؛ «هُوَ الَّذِی خَلَقَکُمْ مِنْ تُراب ثُمَّ مِنْ نُطْفَة ثُمَّ مِنْ عَلَقَة ثُمَّ یُخْرِجُکُمْ طِفْلاً ثُمَّ لِتَبْلُغُوا أَشُدَّکُمْ ثُمَّ لِتَکُونُوا شُیُوخاً وَ مِنْکُمْ مَنْ یُتَوَفّى مِنْ قَبْلُ وَ لِتَبْلُغُوا أَجَلاً مُسَمًّى وَ لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ».
به این ترتیب، نخستین مرحله، مرحله «تراب و خاک» است که اشاره به آفرینش آدم، جدّ نخستین ما از خاک مى باشد، و یا خلقت همه انسان ها از خاک، چرا که مواد غذائى که وجود انسان و حتى نطفه او را تشکیل مى دهد، اعم از مواد حیوانى و گیاهى همه، از خاک مایه مى گیرد.
مرحله دوم، مرحله «نطفه» است که، مربوط به همه انسان ها جز آدم و همسرش حوا است.
مرحله سوم، مرحله اى است که «نطفه تکامل یافته»، و نمو قابل ملاحظه اى نموده، و به صورت یک قطعه خون بسته در آمده است.
بعد از این، مرحله «مضغه» (چیزى شبیه به گوشت جویده)، مرحله ظهور اعضاء و مرحله حس و حرکت است که قرآن در اینجا سخنى از این سه مرحله به میان نیاورده، هر چند در آیات دیگر به آن اشاره کرده است.
در اینجا چهارمین مرحله را، مرحله «تولد جنین»، ذکر مى کند، و مرحله پنجم، را مرحله «تکامل قدرت و قوت جسمى»، که بعضى آن را سن سى سالگى مى دانند که، در آن حداکثر نمو قواى جسمانى، حاصل مى شود و بعضى آن را کمتر، یا بیشتر گفته اند، البته ممکن است در افراد مختلف، متفاوت باشد، و قرآن از آن تعبیر به «بلوغ اَشُدّ» کرده است.
از آن به بعد، مرحله عقب گرد و از دست دادن نیروها آغاز مى شود، و تدریجاً دوران پیرى که مرحله ششم است فرا مى رسد.
سرانجام، پایان عمر، که «آخرین مرحله» است فرا مى رسد، و انتقال از این سرا به سراى جاویدان، تحقق مى یابد.
آیا با این همه تغییرات و تطورات منظم و حساب شده، باز هم جاى تردید در قدرت و عظمت مبدأ عالم هستى، و الطاف و مواهب او وجود دارد؟ (1)