آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

قرآن اهداف بعثت انبیاء را در چهار محور تعلیم و تربیت، شکستن غل و زنجیرهای اسارت، تکمیل ارزشهای اخلاق و اقامه قسط تبیین کرده است.

انبیاء اهداف متعددى را پیگیرى مى کردند از جمله:
تعلیم و تربیت، چنان که در آیه 2 سوره «جمعه» آمده است: «هُوَ الَّذِی بَعَثَ فِی الأُمِّیِّینَ رَسُولاً مِنْهُمْ یَتْلُوا عَلَیْهِمْ آیاتِهِ وَ یُزَکِّیهِمْ وَ یُعَلِّمُهُمُ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَة»؛ (او کسى است که از میان مردم درس نخوانده، رسولى فرستاد تا آیاتش را بر آنها بخواند، و آنها را تزکیه کند، و کتاب و حکمت بیاموزد).
هدف دیگر، شکستن غلها و زنجیرهاى اسارت است چنان که در آیه 157 سوره «اعراف» مى خوانیم: «وَ یَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَ الأَغْلالَ الَّتِی کانَتْ عَلَیْهِمْ»؛ (پیامبر اسلام، بارهاى سنگین را از دوش آنان بر مى دارد و غل و زنجیرهائى را که بر دست و پا و گردنشان بود مى شکند).
هدف دیگر، تکمیل ارزشهاى اخلاقى است چنان که در حدیث معروف آمده است: «بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ مَکارِمَ الأَخْلاق»؛ (من براى تکمیل فضائل اخلاقى مبعوث شده ام).
و بالاخره هدف دیگر، «اقامه قسط» است که در آیه 25 سوره «حدید» به آن اشاره شده،
(و با آنها کتاب آسمانى و میزان فرستادیم)؛ «وَ أَنْزَلْنا مَعَهُمُ الْکِتابَ وَ الْمِیزانَ».
و به این ترتیب اهداف بعثت انبیاء را در هدفهاى «فرهنگى»، «اخلاقى»، «سیاسى» و «اجتماعى» مى توان خلاصه کرد.(1)