آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

منظور از الکلم الطیب سخنان پاکیزه ای است که دارنده آن را به جوار قرب الهی نزدیک می کند و دارای مصادیق متعددی است و لا اله الا الله و تسبیحات اربعه و ولایت اهل بیت(ع) از مصادیق روشن آن می باشد.

«اَلْکَلِمُ الطّیّب» به معنى سخنان پاکیزه است و پاکیزگى سخن به پاکیزگى محتواى آن است، و پاکیزگى محتوا به خاطر مفاهیمى است که بر واقعیت هاى عینى پاک و درخشان تطبیق مى کند، و چه واقعیتى بالاتر از ذات پاک خدا، و آئین حق و عدالت او و نیکان و پاکانى که در راه نشر آن گام بر مى دارند؟ لذا کلم طیّب را به اعتقادات صحیح نسبت به مبدأ و معاد و آئین خداوند تفسیر کرده اند. یک چنین عقیده پاکى است که به سوى خدا اوج مى گیرد و دارنده اش را نیز پرواز مى دهد تا در جوار قرب حق قرار گیرد و غرق در عزت خداوند عزیز شود.
از آنچه گفتیم روشن مى شود، این که بعضى از مفسران کلمه طیبه را به «لا اِلهَ اِلاّ الله» و بعضى دیگر به «سُبْحَانَ الله وَ اَلْحَمْدُللهِ وَ لاَ اِله الاّ الله و الله اکبر»، و بعضى بعد از توحید «محمّد رسول الله و علىّ ولىّ الله و خلیفة رسوله» تفسیر کرده اند و یا در بعضى از روایات «الکِلمُ الطّیّب و العمل الصّالح» به ولایت اهل بیت(علیهم السلام) یا مانند آن تفسیر شده، همه از قبیل بیان مصداقهاى روشن براى آن مفهوم وسیع و گسترده است، و محدودیتى در مفهوم آن ایجاد نمى کند، چرا که هر سخنى که محتواى پاک و عالى داشته باشد، همه در این عنوان جمع است. (1)