آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

قرآن قیامت را روز شهود و کشف اسرار دانسته و می فرماید: «تو در غفلت از چنین روزى بودى، ولى ما پرده را از برابر دیدگانت برداشتیم و امروز بسیار تیزبین هستى!». هم چنین در آیه دیگری می فرماید: «در آن روز همگى در پیشگاه خداوند واحد قهار ظاهر مى شوند». در واقع قیامت روز شهود و کشف اسرار، و آشکار شدن پنهانی ها، و ظهور و بروز است، و البته در چنین شرائط و محیطى دیگر کسی نمی تواند چیزی را مخفی و یا حاشا کند.

در سوره «ق» آیه 22 مى خوانیم: «لَقَدْ کُنْتَ فى غَفْلَة مِنْ هذَا فَکَشَفْنا عَنْکَ غِطاءَکَ فَبَصَرُکَ الْیَوْمَ حَدیدٌ»؛ (به انسان گفته مى شود: تو در غفلت از چنین روزى بودى، ولى ما پرده را از برابر دیدگانت برداشتیم و امروز بسیار تیزبین هستى!) و در آیه 9 سوره «طارق» مى خوانیم: «یَوْمَ تُبْلَى السَّرائِرُ»؛ (رستاخیز روزى است که اسرار درون آشکار مى گردد).
و در آیه 48 سوره «ابراهیم» مى خوانیم: «وَ بَرَزُوا للهِِ الْوَاحِدِ الْقَهّارِ»؛ (در آن روز همگى در پیشگاه خداوند واحد قهار ظاهر مى شوند).
بالأخره آن روز، روز شهود و کشف اسرار، و آشکار شدن پنهانی ها، و ظهور و بروز است، و در چنین شرائط و محیطى اختلاف در عقیده معنى ندارد، هر چند ممکن است، بعضى از منکران لجوج براى تبرئه خویش به دروغ در بعضى از مواقف قیامت متوسّل شوند، ولى آن یک امر استثنائى و زودگذر است! این درست به آن مى ماند که مجرمى را در پاى میز دادگاه حاضر کنند، او همه چیز را منکر شود، ولى بلافاصله نوار ضبط صوت و دست خط او و سایر مدارک زنده و حسى را به او ارائه دهند، و به اتفاق او تمام آثار جرم را از درون خانه و اتاقش بیرون بیاورند، اینجاست که دیگر جائى براى گفتگو باقى نمى ماند، و تسلیم مى شود ظهور حقایق در عالم قیامت حتى از این هم واضحتر و آشکارتر است!. (1)