آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

قرآن در توصیف غذا و نوشیدنی جهنمیان مى فرماید: «آیا این نعمت هاى جاویدان و لذت بخش که بهشتیان را با آن پذیرائى مى کنند بهتر است؟ یا درخت نفرت انگیز زقوم؟!»؛ سپس در بیان ویژگی هاى «زقوم» مى گوید: «آن درختى است که از قعر جهنم مى روید! شکوفه آن مانند کله هاى شیاطین است!». بر اساس این آیات، خوردن این غذاى ناگوار و تلخ، تشنگى آور است، اما به هنگام تشنگى چه مى نوشتند؟ قرآن مى گوید: (این دوزخیان بعد از این زقوم آب داغ و کثیفى خواهند داشت». در حقیقت آن غذای دوزخیان و این نوشابه آنان است.
 

پاسخ این سؤال در آیات 62 ـ 70 سوره «صافات» آمده است. نخست مى فرماید: (آیا این نعمت هاى جاویدان و لذت بخش که بهشتیان را با آن پذیرائى مى کنند بهتر است؟ یا درخت نفرت انگیز زقوم؟!)؛ «أذلِکَ خَیرٌ نُزُلا أَمْ شَجَرةُ الزَّقُومِ».
در آیه بعد قرآن به بیان ویژگی هاى «زقوم» پرداخته، مى گوید: (ما آن را مایه عذاب و رنج ظالمان قرار دادیم)؛ «إنّا جَعَلْناها فِتْنَةً لِلظّالِمینَ».
بعد مى افزاید: (آن درختى است که از قعر جهنم مى روید!)؛ «إنَّها شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فى أَصْلِ الْجَحِیم».
در آیه بعد مى فرماید: (شکوفه آن مانند کله هاى شیاطین است!)؛ «طَلْعُها کَأَنَّهُ رُؤُسُ الشَّیاطینِ».
سرانجام قرآن مى فرماید: (این ظالمان مغرور مسلماً از این گیاه مى خورند و شکم را از آن پر مى کنند)؛ «فَإِنَّهُمْ لاَکِلُونَ مِنْها فَمالِؤُنَ مِنْهَا الْبُطُونَ».
بدیهى است خوردن از این غذاى ناگوار و تلخ، تشنگى آور است، اما به هنگامى که تشنه مى شوند چه مى نوشتند؟ قرآن مى گوید: (این دوزخیان بعد از این «زقوم» آب داغ و کثیفى خواهند داشت)؛ «ثُمَّ إِنَّ لَهُمْ عَلَیْها لَشَوْباً مِنْ حَمیم». «شوب» به معنى چیزى است که با شىء دیگر مخلوط شود و «حمیم» به معنى آب داغ و سوزان است، بنابراین حتى آب داغى که آنها مى نوشند خالص نیست، بلکه آلوده است.
آن غذاى دوزخیان و این هم نوشابه آنان، اما بعد از این پذیرائى به کجا مى روند؟ (سپس بازگشت آن ها به سوى جهنم است!)؛ «ثُمَّ إِنَّ مَرْجِعَهُمْ لاَِلَى الجَحِیمِ».(1)