آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

این پندار ممکن است بقایاى خرافاتى باشد که از اقوام گذشته به عرب جاهلى رسیده بود، و یا به خاطر این بوده که فرشتگان از نظرها مستورند و این صفت بیشتر در زنان وجود داشت یا لطافت وجود فرشتگان، سبب این توهم شده بود.

در آیات متعددى از قرآن مى خوانیم: مشرکان عرب، فرشتگان را دختران خدا مى پنداشتند، یا بدون ذکر انتساب به خداوند آنها را از جنس زن مى دانستند، در سوره «زخرف»، آیه 19 مى خوانیم: «وَجَعَلُوا الْمَلائِکَةَ الَّذِینَ هُمْ عِبادُالرَّحْمنِ إِناثاً»؛ (فرشتگان را که بندگان خدا هستند، زن مى پنداشتند) و در سوره «اسراء» آیه 40 مى فرماید: «أَفَأَصْفاکُمْ رَبُّکُمْ بِالْبَنِینَ وَاتَّخَذَ مِنَ الْمَلائِکَةِ إِناثاً»؛ (آیا خداوند به شما پسرانى داده و از فرشتگان، دخترانى انتخاب کرده است).
این پندار ممکن است بقایاى خرافاتى باشد که از اقوام گذشته به عرب جاهلى رسیده بود، و نیز ممکن است، به خاطر این بوده که فرشتگان از نظرها مستورند و این صفت بیشتر در زنان وجود داشت، و لذا به گفته بعضى این که: عرب، «شمس» (خورشید) را مؤنث مجازى و «قمر» (ماه) را مذکر مجازى مى گوید به خاطر این است که قرص آفتاب در میان نور خیره کننده اش آن چنان پوشیده است که نگاه کردن به آن آسان نیست در حالى که، قرص ماه کاملاً نمایان است.
این احتمال نیز وجود دارد که: لطافت وجود فرشتگان، سبب این توهم شده بود؛ چرا که زن نسبت به مرد جنس لطیف ترى است.
و به هر حال، این یک خرافه و پندار غلط قدیمى است که متأسفانه هنوز رسوبات آن در اعماق فکرى بعضى دیده مى شود، و حتى در ادبیات زبان هاى مختلف نیز وجود دارد.
از جمله این که: هنگامى که یک زن خوب را مى خواهند توصیف کنند، فرشته اش مى گویند، و عکس هائى که از فرشتگان مى اندازند، غالباً به صورت زن است در حالى که فرشتگان اصولاً جسم مادى ندارند که مرد و زن و مذکر و مؤنث داشته باشند.(1)