در پايان جهان و آغاز رستاخيز، به تعبير قرآن دو صيحه سر داده مى شود كه گاه به «نفخ صور» تعبير شده است. صيحه اوّل، صيحه خاموشى جهان و مرگ عمومى است و صيحه دوّم فرياد حيات جديد و رستاخيز است. در اين كه اين «فرياد عظيم» چگونه است و با چه وسيله صوتى انجام مى شود؟ هيچ كس دقيقاً نمى داند. در هر صورت اين توصيف قرآن از قيامت، حوادث زيادى را كه در آغاز آن روز واقع مى شود در نظرها مجسّم مى كند و اين تعبير از تعبيرهاى پرمعنا است كه حوادث سخت و وحشتناك آن روز را از مقابل چشم دل عبور مى دهد و انسان را آگاه مى سازد.