«پلورالیسم دینی» به مفهوم بر حق دانستن همه ادیان، دارای اشکالات بسیاری است. اولا: سرانجام آن اجتماع نقیضین است؛ زیرا نسبت بسیاری از باورها، از نوع تقابل تناقض است، همانند اعتقاد به توحید و ثنویت. ثانیا: پلورالیسم خویشتن برانداز است؛ زیرا تکثرگرایی در مقابل انحصارگرایی است، و اصرار موافقین پلورالیسم بر حقانیت خود و ابطال باور دیگران، خود مخالف اصل پلورالیسم است. ثالثا: پلورالیسم منکر هدایت گری دین است؛ زیرا خداوند برای تکامل بشر، ادیان پیشین را منسوخ، و دین کامل را می فرستد. و ...

تنها دوگانه‌ پرستان هستند كه قائل به دو خالق خير و شر هستند. اما يگانه‌پرستان معتقدند: در اين عالم موجودي به نام شرّ وجود ندارد. هر چه هست، خير است. اما آنچه را ما شرّ مي ناميم يا خودش عدم است يا مستلزم عدم مى باشد. جهل، فقر، مرگ، بيمارى و ... ذاتاً عدم مى باشند كه هر يك به ترتيب عدم علم، عدم غنا، عدم حيات و ... هستند و گزندگان، درندگان، ميكروبها و آفت ها مستلزم نيستى و عدم اند.