«معروف» به معنی هر عمل نیک است و در قرآن و روایات به انجام آن سفارش شده و دارای آثار دنیوی و اخروی زیادی است. عمل نیک مثل باران است که در سرزمین حاصل خیز باعث حیات و طراوت است؛ ولی در شوره زار تاثیری ندارد. امام صادق(ع) سه شرط برای نیکوکاری بیان فرموده اند: «كوچك كردن، پوشاندن و تعجيل در آن؛ زيرا هنگامى كه آن را كوچك كنى نزد كسى كه مورد نیکوکار قرار گرفته آن را بزرگ كرده اى و وقتى آن را بپوشانى، نیکوکاری ات را کامل كرده اى و زمانى كه در انجام آن تعجيل كردى آن را مبارك گردانيده اى».

«معروف» از ماده «عرفان» يعنى چيز شناخته شده و «منكر» از ماده «انكار» يعنى چيز ناشناخته است. راغب در «مفردات» مى گويد: «معروف اسم است براى هر فعلى كه با عقل و شرع نيكى و خوبى آن شناخته مى شود و منكر اسم است براى هر فعلى كه با اين دو، حُسن و خوبى آن انكار مى شود». به عمل نيك، «معروف» و شناخته شده گويند؛ زيرا خدا روح انسان را چنان آفريده كه براي او صفات خوب شناخته شده است.