هيچ كس نمى تواند مدير و يا فرمانده خوبى باشد مگر اينكه به كار خود عشق بورزد. آنها كه به برنامه هاى خود به عنوان يك «مسؤوليّت ادارى» می نگرند، به دايه اى مى مانند كه در برابر گرفتن مزد، مسؤوليّت نگهداری از كودكى را به عهده گرفته، ولى آنها كه به كار خود عشق مى ورزند همچون مادرند. بنابراین بايد پيش از ایجاد انگیزه در افراد تحت مديريّت، در خود مسئولان ايجاد انگيزه نمود؛ و مى دانيم مؤثّرترين انگيزه ها «عشق» است، و عشقى كه از ايمان مكتبى سرچشمه مى گيرد از همه برتر و عميق تر و سازنده تر است.