امام علي(ع) در خطبه 152 «نهج البلاغه» ده صفت مهمّ برای «قرآن» برشمرده است: 1. طراوت و تازگی. 2. نوآوری و شگفتی های آن. 3. مانند سرزمین پرگیاهی که در فصل بهار غرق انواع نعمت هاست. 4. چراغ پرنوری که امواج ظلمت را می شکافد. 5. رساننده انسان به خیرات و خوبی ها. 6. برطرف کننده ظلمت ها و تیرگی ها. 7. تعیین کننده مناطق و مرزهای ممنوعه و حدود محرمات الهی. 8. نشان دادن موارد مباح و حلال. 9. درمان شفاجویان و نیازمندان. 10. برطرف کردن نیازهای طالبان.