ابن تیمیه از روی جهل گفته: شیعه با اعتقادات خاصی که درباره اصول دین (توحید، عدل، نبوت و امامت) دارد به خالقیّت و قادریّت و مشیّت خدا اعتقادى ندارد. او از یک طرف بین اصول مذهب و اصول دین خلط کرده؛ زیرا شیعه طبق آیات سوره مائده، امامت را به‌عنوان شرط قبولی اعمال یکی از اصول دین می‌داند. از طرف دیگر معاد که یکی از مهم‌ ترین اصول دین نزد شیعه است، را فراموش کرده. انتساب نفی قادریت، خالقیت و مشیت به شیعه نیز کذب محض است و کتب کلامی شیعه پر از براهینی است که این صفات را برای خدا اثبات می‌کند.

تصوّر شیخ الاسلام وهّابیان این است که «إله» فقط به معنى «معبود» است، بنابراین جمله «لا إله إلاّ الله»، فقط ناظر به «توحید در عبادت» است، زیرا مشرکان جاهلى توحید در خالقیّت و رازقیّت و ربوبیّت را قبول داشتند و تنها مشکل آنها عدم توحید در عبادت بود. اما آنچه از آیات قرآن استفاده می شود این است که: «إله» فقط  به معنى معبود نیست، بلکه گاه به معنى «خالق» و گاه به معنى «ربّ» نیز استعمال مى شود و مشرکان فقط  در «عبادت» گرفتار شرک نبودند، بلکه در امر «خالقیّت» و «ربوبیّت» نیز مشرک بودند.