عابس بن ابی شبیب شاکری از بزرگان شيعه و رئيس قبيله بنى شاكر بود، ایشان مردى شجاع و سخنور و عابدى شب زنده دار و از دوستان مخلص اميرمؤمنان(ع) بود. هنگامى كه مسلم بن عقيل(ع) وارد كوفه شد با تمام توان از مسلم حمايت كرد تا آنكه مسلم او را با نامه اى به سوى امام(ع) فرستاد. هنگامی که در روز عاشورا به میدان رفت، کسی جرات نکرد به مصافش بیاید، و ناجوانمردانه او را سنگ باران کردند. او زره از تن بیرون آورده و به سمت دژخیمان اموی حمله ور شد و بعد از شهادت سرش به سوی امام حسین(ع) پرتاب شد.