ورود در بهشت، آن کانون عظیم رحمت الهى، دلیل روشنى بر سعادت یک انسان است، و اگر کسى پیش از همه وارد شود برترین فضیلت براى او اثبات مى شود. در روایات معروف اهل سنّت، این افتخار از زبان پیغمبر اکرم(ص) براى فاطمه(س) ثبت شده است، همانند این حدیث که پیامبر(ص) می فرماید: «نخستین کسى که وارد بهشت مى شود فاطمه(س) دختر محمد(ص) است، و او در میان این امت همچون مریم در میان بنى اسرائیل است».
سِفر تثنیه و کتاب های آن، بیان کننده برخی حوادث تاریخی است، از این رو دانشمندان به آن تاریخ تثنیه می گویند. این کتب با تاریخ آوارگی بنی اسرائیل آغاز و تا دوران جلای بابل ادامه می یابد، که شامل کتاب های صحیفه یوشع، داوران، روت، اول و دوم سموئیل، اول و دوم پادشاهان می شود. بر اساس این کتب، خدا قوم یهود را برای آن که قوم مخصوص وی باشند، برگزیده و با دعوت آنان به اطاعت خدا، از آن ها می خواهد شعائر را از آیین های شرک پاک کرده و قربانی خود را تنها در معبد اورشلیم تقدیم خداوند نمایند.
قالَ الصّادقُ عليه السّلام :
ما مِنْ عَيْنٍ بَکَتْ لَنا اِلاّ نُعِّمَتْ بَالنَّظَرِ اِلَى الْکَوْثَرِ وَ سُقِيَتْ مِنْهُ.
هيچ چشمى نيست که براى ما بگريد، مگر اينکه برخوردار از نعمتِ نگاه به (کوثر) مى شود و از آن سيرابش مى کنند.
جامع احاديث الشيعه ، ج 12، ص 554