اين كه خداوند پيش از اين كه معلومى وجود داشته باشد عالِم بوده، به اين دليل است كه او عالِم به ذاتش بوده و ذات او سرچشمه همه موجودات است، و اين كه قبل از وجود موجودات، پروردگار بوده، به اين دليل است كه قدرت به ربوبيّت و پرورش موجودات عين ذات پاك اوست و اگر او قادر است قبل از اين كه مقدورى وجود داشته باشد به اين دليل است كه قدرتش عين ذات اوست. لذا اين صفات و ديگر «صفات ثبوتيّه»، همگي عين ذات او هستند و ذات خدا هم قبل از هر چيزي بوده است.

به فرموده امام علي(ع) كسى كه خداوند را به صفات مخلوقات وصف كند او را همچون ممكنات، محدود دانسته و كسى كه حدّى براى او قائل شود، به يقين شبيه و مانندى نيز براى او تصوّر مى كند و بنابراين او را در قالب اعداد در مى آورد و كسى كه او را در قالب اعداد در آورد، ازليّت و ابديّت او را انكار نموده است؛ چرا كه اين دو وصف از نامحدود بودن ذات پاك او سرچشمه مى گيرد.