واقعه عاشورا، همراه با درس هاى آزادگى و دفاع از شرف و اعتقاد، اشک و ماتم را از ابتدای خلقت تا واپسین لحظات عمر دنیا ادامه خواهد داد، چرا که شهادت امام حسین(ع) حرارتى در دل مؤمنان ایجاد می کند، که هرگز خاموش نخواهد شد. سوگواری خاندان رسالت بر شهدای کربلا، با ندبه های زینب کبری(س) بر بالین شهداء آغاز گردید. شاعرانی چون کمیت و دعبل، در مجالس سوگواری در حضور امام باقر، امام صادق و امام رضا(ع) مرثیه می خواندند و ائمه نیز پاداش گریه کنندگان را بیان می کردند.

از مؤثّرترین تدابیر ائمّه اطهار(ع) براى زنده نگه داشتن نهضت عاشورا، گریه بر امام حسین(ع) است. امامان بزرگوار شیعه نه تنها خود در عزاى سالار شهیدان مى گریستند، بلکه همواره مردم را به گریستن بر آن حضرت تشویق و ترغیب مى کردند و به موازات آن، ثواب هاى عظیمى براى گریستن و گریاندن، بیان کرده اند.