«غيبت» يکي از شايع ترين مفاسد اخلاقی است که سبب هتک حرمت افراد، اشاعه فحشاء و سبب تزلزل پايه های اعتماد در جامعه می شود؛ به همين دليل اسلام شديدا از آن نهى كرده است. از آنجا كه انسان بدون پرهيز از اين رذيله اخلاقى نمی تواند به مقام قرب الى الله برسد، علماى اخلاق از غيبت به عنوان يكى از بدترين آفات زبان نام برده اند. نقطه مقابل غيبت «حفظ الغيب» است، يعنی انسان در پشت سر افراد، از آنها به نيكی ياد كند، و اگر از كسى غيبت می شود به دفاع ازحيثيت آنها برخيزد.