پس از خطابه هاى امام سجاد(ع) و زينب كبرى(س) و برپايى عزادارى توسط اهل بيت(ع)، جوّ اجتماعى شام چنان ملتهب شد كه يزيد از ترس شورش عمومى بر ضدّ او مصلحت نديد آنان را بیش از این در شام نگه دارد از اين رو دستور داد اهل بیت(ع) را آماده بازگشت به مدينه نمايند و در ميان راه از مهربانى و رسيدگى به خواسته هاى آنان كوتاهى نکنند. البته بى شك اين واكنش ها به سبب پشيمانى يزيد از كردار خود نبود؛ زيرا تاريخ نشان مى دهد كه بعد از آن نيز یزید از هيچ تضييقى بر اهل بيت(ع) و شيعيان آنها فروگذار نکرد.