به بیان قرآن، «آگاهی» انسان را به مقام خلیفه اللهی و مسجود فرشتگان بودن رساند و بیرون رفتن آدم و حوا از بهشت به خاطر خوردن از میوه ای بود که هدف خداوند از تحریم آن، آزمودن ایمان آدم بود و خوردن از درخت ممنوع هم تنها یک لغزش بود و نه طغیان. اما داستان خلقت در تورات به صورت کفرآمیزی روایت می شود مانند: نسبت دادن بخل به خداوند ، جهل آدم و حوا از ناپسندی برهنه بودن، تجسم خداوند متعال و جهلش به برخی امور جزئی، توصیف جاهل ماندن به عنوان وضعیت مطلوب خداوند، و... .

برجسته ترین ویژگی های حادثه خلقت انسان به روایت قرآن عبارت اند از: 1- آگاهی از اسماء و حقایق هستی انسان را به مقام خلیفه اللهی و مسجود فرشتگان بودن رساند. 2- بیرون رفتن آدم و همسرش از بهشت به خاطر خوردن از میوه ای بود که هدف خداوند از تحریم آن، آزمودن ایمان و اراده آدم در برابر وسوسه های شیطان و نفس بود. 3- خوردن از درخت ممنوع هم به تعبیر قرآن تنها یک لغزش بود و نه طغیان در برابر خداوند و شکستن حریم عبودیت.