در نقلهایی از که از واقعه عاشورا وجود دارد، روایت شده ذوالجناح، اسب حضرت سیدالشهداء(ع)، پس از شهادت آن حضرت تنها و بی سوار و با حالتی پریشان به طرف خیمه گاه آمد و زنان و کودکان حرم از وضعیتش پی به شهادت امام حسین(ع) بردند و به شیون و زاری پرداختند.
بعد از این که حضرت سیدالشهدا(ع) گروه عظیمی از دلاوران سپاه کوفه را به هلاکت رساند، سپاهیان کوفه ایشان را از هر طرف محاصره کرده، بین ایشان و خیمه گاه فاصله ایجاد نموده و به خیمه گاه حمله کردند. در این هنگام حضرت سیدالشهدا با جمله ای که نشان دهنده عالی ترین اصول انسانيّت و شرافت انسانى و اخلاق بشرى است سپاهیان کوفه را شرمنده ساخته و از حمله به سوی خیمه گاه منصرف ساختند. ایشان فرمودند: اگر دين نداريد و از حسابرسى روز قيامت نمى ترسيد لااقل در دنياى خود آزاده باشيد... .
قال الصّادق عليه السّلام :
مَنْ قالَ فينا بَيْتَ شِعْرٍ بَنَى اللّهُ لَهُ بَيْتاً فىِ الْجَنَّةِ.
هرکس در راه ما و براى ما يک بيت شعر بسرايد، خداوند براى او خانه اى در بهشت ، بنا مى کند.
وسائل الشيعه ، ج 10، ص 467