ابوثمامه صاعدی در ظهر عاشورا به محضر امام(ع) آمد و عرض كرد: اى اباعبدالله! دوست دارم چون خداوند را ملاقات مى كنم، اين آخرين نماز را با تو خوانده باشم. امام(ع) سر به سوى آسمان برداشت و فرمود:« نماز را به يادآوردى، خداوند تو را از نمازگزاران قرار دهد». سپس فرمود: «از اين گروه بخواهيد از ما دست بشويند تا نماز گزاريم». اين نماز تاريخى و بى نظير، روح نماز را زنده كرد و معنى واقعى عبوديّت و پاكبازى در راه معبود را نشان داد، و قلم سرخ بر معبودهاى خيالى و بت هاى شيطانى كشيد.