هر کس سوره اعلى را بخواند، خداوند به عدد هر حرفى که بر ابراهیم(ع) و موسى(ع) و محمّد(ص) نازل کرده، ده حسنه به او عطا مى فرماید؛ و کسى که سوره اعلى را در فرائض یا نوافل خود بخواند، روز قیامت به او گفته مى شود: از هر یک از درهاى بهشت مى خواهى وارد شو، ان شاء اللّه. امام على(ع) این سوره را در نماز می خواند و مى فرمود: اگر مى دانستید چه برکاتى در آن است، هر یک از شما در هر روز ده بار آن را تلاوت مى کردید، و هر کس آن را بخواند گوئى کتب و صحف موسى و ابراهیم(ع) را تلاوت کرده است.

خداوند در بخشی از سوره أعلى دستوراتى را در زمینه تسبیح پروردگار، و اداى رسالت، به پیامبر(ص) مى دهد؛ و در بخش دیگر، از مؤمنان خاشع، و کافران شقى، و عوامل سعادت و شقاوت این دو گروه سخن به میان مى آورد و در پایان سوره، اعلام مى دارد: این مطالب تنها در قرآن مجید نیامده است، بلکه حقایقى است که در صحف پیشین نیز بر آن تأکید شده است.