ياد خدا يک دنيا عظمت و حکمت را در قلب انسان متجلى نموده است، از زشتي ها پيراسته و بسوي کمالات رهنمون مي کند. لذا آيات و روايات دستور مي دهند؛«خدا را فراوان ياد کنيد» که فراواني ياد خدا، نهايتي نداشته و موجب فزوني برکت، حضور فرشتگان، فرار شياطين و درخشش براى اهل آسمانها مي شود. البته اين خيرات مربوط به ذکری است که ناشي از سرچشمه فکر باشد، که در این صورت بازتاب گسترده اش در اعمال انسان آشکار مي شود.