اعتقاد به ختم امامت با حضرت حجت بن الحسن عسگری، به عنوان یکی از محوری ترین اعتقادات شیعیان اثنی عشری، در موارد متعددی و در تألیفات سیدعلی محمد باب تایید شده است. علیمحمد باب در کتاب صحیفه عدلیه اعتقاد به ائمه از جمله حضرت حجت را لازم می داند و شهادت دادن به مقام وصایت ایشان را جامع جمیع مراتب اعتقاد می داند.
منظور از أحسن القصص در سوره یوسف یا مجموعه قرآن است که زیباترین و فصیح ترین الفاظ را با عمیق ترین معانی آمیخته، و یا داستان یوسف(ع) است که در آن، حاکمیت اراده خدا بر همه چیز، سرنوشت شوم حسودان، ننگ بى عفتى و شکوه تقوا موج می زند. مانعی ندارد که هر دو معنی اراده شده باشد، هم قرآن به طور عموم و هم داستان یوسف(ع) به طور خصوص.
قال الرّضا عليه السّلام :
مَنْ کانَ يَوْمُ عاشورا يَوْمَ مُصيبَتِهِ وَ حُزْنِهِ وَ بُکائِهِ جَعَلَ اللّهُ عَزّوَجَلّ يَوْمَ القيامَةِ يَوْمَ فَرَحِهِ وَ سُرُورِهِ
هر کس که عاشورا، روز مصيبت و اندوه و گريه اش باشد، خداوند روز قيامت را براى او روز شادى و سرور قرار مى دهد.
بحارالانوار، ج 44، ص 284