امام علی(ع) درباره اثبات برخي از صفات براي خداوند می فرماید: «خداوند خبر مى دهد؛ اما نه با زبان، سخن مى گويد؛ اما نه با الفاظ، و اراده مى كند؛ اما نه با تصميم گيرى درونى»؛ در واقع اطلاق اين صفات بر ذات خداوند مجرد از عوارض جسمانى و اسباب مادى است؛ چون او نه جسم است و نه ماده. بنابراين اگر مى شنود يا به تمام سخنان و گفته ها علم دارد يا بر تمام حوادث گذشته آگاه است نتيجه شنوايى و اراده اوست.