شأن نزول آیه (122) سوره «توبه»

شأن نزول آیه (122) سوره «توبه» چه می باشد؟

این آیات یا در تأیید برنامه تبلیغی گروهى از یاران پیامبر(ص) نازل شد که براى تبلیغ اسلام به میان قبائل بادیه نشین رفتند. بادیه نشینان به آنها نیکى کردند، ولى بعضى گفتند: چرا پیامبر(ص) را رها کردید. و یا هنگامى که بادیه نشینان مسلمان شدند، براى فرا گرفتن احکام اسلام، همگى به مدینه آمدند، و این سبب بالا رفتن قیمت اجناس، و مشکلاتی براى مسلمانان مدینه شد. آيه نازل گرديد و به آنها دستور داد، لازم نيست همگى براى فهم معارف اسلام به مدينه بيايند.

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
سامانه پاسخگویی برخط(آنلاین) به سوالات شرعی و اعتقادی مقلدان حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
تارنمای پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی
انتشارات امام علی علیه السلام
موسسه دارالإعلام لمدرسة اهل البیت (علیهم السلام)
خبرگزاری دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

قالَ رسولُ اللّه صلّى اللّه عليه و آله :

يا فاطِمَةُ! کُلُّ عَيْنٍ باکِيَهٌ يَوْمَ الْقيامَةِ اِلاّ عَيْنٌ بَکَتْ عَلى مُصابِ الْحُسَينِ فَاِنِّها ضاحِکَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ بِنَعيمِ الْجَنّةِ.

فاطمه جان !روز قيامت هر چشمى گريان است ؛ مگر چشمى که در مصيبت و عزاى حسين گريسته باشد، که آن چشم در قيامت خندان است و به نعمتهاى بهشتى مژده داده مى شود.

بحارالانوار، ج 44، ص 293