درباره شأن نزول اين آيه روايات مختلفى نقل شده كه همه آنها نشان مى ‏دهد بعضى از منافقان، مطالب زننده اى درباره اسلام و پيامبر(ص) گفته بودند، و همچنين توطئه اى بر ضد پيامبر(ص) چيده بودند و تصمیم داشتند به هنگام بازگشت از تبوک، در یکى از گردنه هاى میان راه، شتر پیامبر(ص) را رم دهند تا آن حضرت از بالاى کوه به درّه پرت شود. ولى پیامبر(ص) در پرتو وحى الهى از این ماجرا آگاه شد، و نقشه شوم آنها را نقش بر آب کرد.

گروهى از منافقان سخنان ناهنجار درباره پیامبر(ص) مى گفتند، یکى از آنان گفت: این کار را نکنید مى ترسیم به گوش محمّد برسد؛ یکى از آنان که نامش «جلاس» بود گفت: نزد محمّد(ص) مى رویم و انکار مى کنیم؛ زیرا وى آدم خوش باوری است، وهر کس هر چه بگوید قبول مى کند. آیه فوق نازل شد و به آنها پاسخ داد.