«اصحاب الرسّ» اقوام كشاورزى بودند كه چاه هاى پرآب فراوانى داشتند و به همين دليل وضع زندگانى آنها خوب بود. امام علی(ع) در معرفی آنان می فرماید: «آنها قومى بودند كه درخت صنوبر را مى پرستيدند و براى آن درخت قربانى مى كردند، دوازده شهر آباد آنان بر كنار نهرى به نام «رسّ» بنا شده بود. خداوند پيامبرى را برای هدایت آنان فرستاد؛ اما ايمان نياوردند. پيامبر(ع) از خدا تقاضا كرد درخت صنوبر را بخشكاند، آنان نیز پیامبر(ع) را در چاه افكندند تا جان سپرد و خداوند به جهت اصرار آنها بر كفر و ظلم به عذاب شديدى گرفتارشان كرد و نابود شدند».