بر اساس آیات قرآن، بخشى از مصائبى كه دامن گير انسان مى شود مجازاتى است كه بر طبق استحقاق آنان از ناحيه خداوند صادر مى شود و اين، در مورد افرادى است كه مرتكب گناهانى شده اند كه يا به قدرى شديد است كه هم مستوجب عذاب دنيا و آخرت است و يا در حدى است كه تنها با مجازات دنيا شستشو مى شود و در واقع لطفى است از ناحيه خدا بر اين گروه. در واقع مجازاتِ دنيا از منظر خداپرستان و معتقدين به عدل الهى واقعيت دارد؛ ولى براى كسانى كه از سرچشمه آن ناآگاهند ممكن است آن، مصيبتی دردناك تلقى شود.

اجنه داراي عقل و شعور و مکلف به تکلیفند. لذا بعد درک محتواي قرآن در محضر پیامبر(ص)، جهت تبليغش در قوم خود اقدام کردند. آنها ابتدا حقانيت قرآن را با سه دليل اثبات کردند؛ بعد آنها را تشويق به رهائى از عذاب آخرت در سايه ايمان به اين کتاب نمودند و سپس، خطرات ترک ایمان را به آنها گوشزد کرده و در این باره هشدارى توأم با استدلال و دلسوزى به آنها دادند.