اشاعره با مشاهده آفات و حوادث ناگوار و عجز از تفسير آنها عدالت خداوند را انكار كرده اند در حالی كه همه اينها فلسفه ای دارند و اینکه ما این موارد را بى عدالتى يا تبعيض مى پنداريم نتيجه محدوديت آگاهى ماست. اگر اين حوادث را در كنار مجموعه نظامات جهان قرار دهيم و قضاوت همه جانبه اى داشته باشيم، اجمالا به اين نتيجه مى رسيم كه اين امور داراى اسرارى است، هرچند ما از آن بى خبريم. ممكن است با گذشت زمان و پيشرفت علم، بخشى از اين اسرار فاش شود و بخش ديگر مستور بماند؛ لکن در تمام اين امور، سرّی نهفته است

قرآن در ارتباط با سخن گفتن انسان در قیامت می گوید: «هنگامى که آن روز فرا رسد، هیچ کس جز به اراده پروردگار سخن نمى گوید». هم چنین در آیه دیگر می فرماید: «امروز بر دهان آنها مهر مى نهیم، و به جاى آن دست هایشان با ما سخن مى گویند، و پاهایشان به کارهائى که انجام داده اند گواهى مى دهند». بر اساس آیات قرآن، در پاره اى از مراحل قیامت، بر دهان ها مهر مى نهند، و فقط اعضاى پیکرشان با زبان بى زبانى سخن مى گویند، اما در مراحل دیگر، قفل از زبان ها برداشته مى شود و به اذن خداوند به سخن مى آیند.